朝来滴翠山光好,无数枝头乱啼鸟。鸠杖横拖过短桥,小池倒浸梅花老。
铁门限,乃在吴兴永欣寺,智永禅师飞锡至。禅师逸少七世孙,家传笔阵妙入神。
佛阁学书三十载,书法入门力不怠。铁砚一片磨欲穿,手提大笔挥如椽。
禅师笔力坚如铁,腕下烟云吐磅礴。禅师深闭不二门,户外求书晨至昏。
禅师丈室限为灭,裹以铮铮不屈之铁叶。日书贝叶经,夜然长明镫。
佛法书法上上乘,呜呼不数怀素僧。
十一年前此地经,今朝认取古沙汀。水光不改当时绿,山色犹留旧日青。
一幅画图鱼蟹舍,数家溪溆薜萝亭。乘桴熟睡波心稳,泊岸无须扣竹扃。
少壮农忙老者闲,了知万事不相关。揖人坐语路旁树,窥我行吟墙外山。
薄暮日沉云两角,诘朝风动月重环。绳床纵有浮生梦,不过田园水竹间。
草草生涯食与衣,书生亦复有寒饥。监河侯粟贷匪易,列御寇浆馈可疑。
空羡绨袍加范叔,真成带索走荣期。撑肠千卷只供笑,一字不售命如丝。
珠帘白舫乱湖光,隔岸龙舟舣夕阳。
今日欢游复明日,便将京洛看钱塘。
晨游每及晡,夜游不知旦。
春风似醇醪,盎盎消我闷。
春月似新茗,泠泠清我困。
人生能几逢,月圆花烂漫。
何为守幽独,忽忽音容换。
沂水舞雩人,天机自游玩,
叔子登岘山,浮名何足叹。
康鼎谈经世少双,一时文物动虞庠。
江湖虽隔金闺籍,衣袖仍闻玉案香。
墨客几年陪画隼,板舆平日到蘐堂。
时清身健堪行乐,未见荆榛老凤凰。
金入垂杨玉谢梅,小池新水碧于苔。
春愁春兴谁深浅,燕子不来花未开。
两三茅屋是谁家,门外参差绿树遮。樵客归来春日暮,抬头时见杜鹃花。