出户无行处,穷途咫尺迷。愁中难一醉,梦里易双啼。
死友都黄土,生人总白氐。繇来高世士,皓首一万藜。
邓君名谱系,邂逅软红间。解组邮京阙,题舆向峄山。
秋清行色好,地僻宦情閒。已熟云霄路,何时报政还。
折芦渡迷川,面壁出苦海。六叶长菩提,衣钵曹溪在。
春园如吾庐,居停偶相许。
双松既以荫,片石遥可语。
夫人惠然来,清风散孤墅。
茗论欲入弦,花情亦浮醑。
栖迟每无恒,飘摇感云绪。
却缓山中期,眷此人外侣。
庭树亦如昨,故人来何时。
花花自蚤发,偏尔独开迟。
双眠双浴水平溪,共看秋光卧两堤。谁信潇湘有孤雁,冷沙寒苇不成栖。
边庭烽火惊,插羽夜徵兵。少昊腾金气,文昌动将星。
长驱鞮汗北,直指夫人城。绝漠三秋暮,穷阴万里生。
寒夜哀笛曲,霜天断雁声。连旗下鹿塞,叠鼓向龙庭。
妖云坠虏阵,晕月绕胡营。左贤皆顿颡,单于已系缨。
绁马登玄阙,钩鲲临北溟。当知霍骠骑,高第起西京。
潞江寒欲冰,柳州水如汤。万里赴百粤,十年归番阳。
江头别时儿,今作长髯郎。有力哮如虎,挺身驾长航。
指言百粤路,远在西南乡。衡山高峨峨,洞庭渺茫茫。
借问水穷处,一源判离湘。离合牂合郁,其流遂汤汤。
溯牂且溯郁,是为柳州疆。二州十县地,荣瘁孰主张。
遐迩皆天氓,周室开明堂。颂声如可作,太史纪循良。
江边飞将猛如虎,手持神臂二石弩。白叟呼之立少许,立竹之阴不知午。
叟初栽竹栽一母,母生儿孙孙缕缕。竹知叟恩叟不语,试离竹行数十武。
诳竹无知遂飘举,百里千里析津府。竹谁灌之畚以土,将有兵士环如堵。
叟前呼之竟何取,叟今疾趋若风雨。
岩青树绿坱兮轧,涧落云寒折以清。
二月山礬九月桂,江南处处得闲行。