昨夜贪狼照越军,早嗟玉折与兰焚。孤臣错拟清河客,力士空求沧海君!
函谷丸泥封未得,丰城剑气杳难分。悲歌不独为姻娅,雁影遥天奈失群!
乱后年光似客邮,每逢腊日更生愁。伤心绕树犹三匝,屈指浮槎又一周。
国事存亡关正闰,人情冷暖逐春秋。衔杯却问东皇信,应为催花出岭头。
江村烟雨复何如,野外人家云外居。松爨苍寒春杜曲,茅檐清迥古秦余。
水云半入渔樵宅,烟火堪传风俗书。最爱阴晴刚社日,衔泥小燕傍精庐。
长为扶风惜羽翰,年来八翼梦中看。呼牛翻觉人情媚,歌凤深疑物论宽。
末路勋名难自料,他乡亲故强为欢。祗应一曲高荆筑,唱彻「萧萧易水寒。」
忆昔儿时衣百花,阿母扶我上戏车。
两岁读书未离乳,书罢寻乳犹归家。
年方十三失阿保,弱冠慈母仙去早。
只今堂上独灵椿,念及庭萱怨露草。
夜来忽梦如儿年,阿保携抱慈母怜。
人生安得常童颠,只作婴儿啼母前。
风行水上真文章,不羽不胫游四方。
妙语缀入牙颊香,意有佳客扬其芳。
美君金璧不愿将,多文为富纷储藏。
牙签玉轴缃缥囊,书船贯月飞虹光。
鼎肉试取一脔尝,珠玑璀璨锦绣张。
痴指快读下五行,虎凤蔚跃蛟龙翔。
尚欲效学鸡林商,遍索伟制丰行装。
哲匠谨勿麾门墙,当遣纸价贵洛阳。
长川几处树青青,孤驿危楼对翠屏。
一自上皇惆怅后,至今来往马蹄腥。
度岁不相见,严冬始出关。孤烟寒色树,高雪夕阳山。
瀑布寺应到,牡丹房甚闲。南朝遗迹在,此去几时还。
一别罗浮竟未还,观深廊古院多关。君来几日行虚洞,
仙去空坛在远山。胎息存思当黑处,井华悬绠取朝间。
弊庐道室虽邻近,自乐冬阳炙背闲。
南山三十里,不见逾一旬。
冒雨时立望,望之如朋亲。
虬龙一掬波,洗荡千万春。
日日雨不断,愁杀望山人。
天事不可长,劲风来如奔。
阴霪一以扫,浩翠写国门。
长安百万家,家家张屏新。
谁家最好山,我愿为其邻。
终南山三十里的景色,我差不多有十几天没见到了。
冒着雨久站着凝望,看见你如同看见亲朋好友一样。
虬龙掬手扬波,人间万里春色如洗。
只是每天春雨不断,让爱山人心情发愁。
阴暗的天气不会太久,虽然现在的狂风来的非常猛烈。
久雨新晴,坏心情一扫而光之后,终南山翠色欲流,如美景如画泻于一国之京城的长安。
如同在长安百万人家,家家门前张开一面新崭崭的屏风。
谁家的山最好看,我愿意成为他家的邻居。