芙蓉蘸水曲江逢,逸兴遄飞过碧淙。先我锦帆分野色,知公新趣逗樊笼。
排云击节波千顷,策杖寻僧月一峰。终岁鼓鼙人事改,相随真觉此情浓。
水天秋一色,夜月净涓涓。似练涵青镜,如轮动碧川。
鱼龙听醉语,鸟鹊绕寒烟。莫向楼头妇,清宵照独眠。
中流惊散紫鸳鸯,花比朱颜叶比裳。为君艳歌君莫忘。
君莫忘,山复河。江南弄,采莲歌。
滞留怜雨雪,道路喜逢春。湖海扁舟日,乡园万里人。
尊盘随俗赏,梅柳上枝新。渐觉风光好,莺花望紫宸。
文酒经时事事谙,西山还共访名蓝。盟同泉石宁终负,歌到骊驹便不堪。
谁以去天誇尺五,繇来赋芋总朝三。扶摇九万鹏程在,六月从君暂徙南。
层层磴道上淩空,气结真龙别有宫。幻出峰峦天上下,閟开岩洞各西东。
瀑帘竟日纷鸣雨,鹤驭何年稳御风。向夕息徒无处所,山家应在白云中。
传道上林花事好,何似罗浮花更早。未腊山梅万树开,应知是处春先到。
羡君家在罗浮西,焚鱼三载碧山栖。看花忽忆上林苑,驿路风光催马蹄。
蹇余托乘交游后,月下诗篇花下酒。此日从君到上林,春花能与同看否。
兰蕙为芳柏为节,机杼盈霜襭盈月。卫家有妇年十馀,夫婿一朝成死别。
植来墓树尽连枝,岁月春秋屡改移。自去自来江上燕,年年还向屋梁飞。
生命不辰那复怨,偏栖并及飞来燕。含情相念转相怜,密意隔年传缕线。
岂为酬恩感故人,由来匪石心难转。卓哉妇义挺千秋,纲常道丧世悠悠。
谁似姚家生太史,母德岂但襄阳俦。二十藁砧亡,诸姑在乳哺。
非难地下从衰门悬一缕,艰虞况复百忧煎。未亡之人当门户,茫茫谁为问穹苍。
手鞠遗孤日正长,孤理遗编母理织。相对寒檠夜未央,跳丸得似流光疾。
四十馀年如一日,一朝太史振家声。天赉皇家作良弼,始知大贤奋迹自多奇。
是母故能生是儿,鸿鹄育成苞凤彩,此志宁教燕雀知。
陶家三径肯常开,酒伴招携问胜来。节已过秋仍看菊,客缘探旧剧为杯。
诗怀清比花枝瘦,酒政严同更漏催。况是风尘怜去住,可能分手不徘徊。
君不闻渤海之东几万里,大壑之下深无底。五山上下随波摇,巨鳌戴之始列峙。
龙伯大人太无聊,举足一钓连六鳌。六鳌移住关山下,擎出仙山万仞高。
仙山万仞表灵胜,峰峦奇绝非人境。丹炉一秘几千秋,时出白云相掩映。
中有仙人学驻颜,曾为云云施人寰。鳌柱大明擎日月,功成拂衣归故山。
只今秋风渐长秋山蕨,丹枫白云几起忽。西母时传周穆谣,居人但解自怡悦。
白云岁岁自鳌峰,圣朝何用侈登封。老相未教云卧稳,更看风雨促从龙。