浅浅余寒春半,雪消蕙(huì)草初长。烟迷柳岸旧池塘。风吹梅蕊(ruǐ)闹,雨细杏花香。
月堕(duò)枝头欢意,从前虚梦高唐,觉来何处放思量。如今不是梦,真个到伊行。
高唐:楚襄王曾梦遇神女。此喻好事如梦。伊行:你这里。
小梅枝上东君信。雪后花期近。南枝开尽北枝开。长被陇(lǒng)头游子、寄春来。
年年衣袖年年泪。总为今朝意。问谁同是忆花人。赚得小鸿眉黛(dài)、也低颦(pín)。
梅枝上的小花是东君的来信。雪融化后花也快开了。南边枝头的花朵开完后北边的花朵也开了。这是被陇头游子寄过来的春天啊。
每年衣袖上都沾有泪水都是因为现在的相思之意。问问谁也是追忆这梅花的人,这使得小鸿低下头皱着妆眉。
东君:司春之神,掌管春天。南枝北枝:南边的枝条为树的阳面,北边的枝条为树的阴面。两面都花开说明气温回升很多。陇头游子寄春来:反用晋人陆凯梅花寄春的典故。
赚得:使得。小鸿:词中女主人的同伴姐妹。眉黛:古代女子用黛画眉,所以称眉毛也叫眉黛。颦:皱眉。
真成隆德变,时事已焉哉。大算纵横失,中兴翅翼摧。
自天生有血,出世战成灰。二士殉皆去,孤忠兀不回。
和戎羞五利,骂贼愤三灾。莽莽冲星剑,萧萧筑将台。
秦庭七日哭,宋玉九秋哀。只为麒麟绝,何年绘画来。
袅袅度芳洲,行行复残戍。青春云日酣,已卧西岩树。
身愧波心鸟,放旷亦多虑。人生畴靡适,盗贼骇闻故。
掠饷兵使船,轻将豸角侮。今我囊中净,要赎非所慕。
奈触此恶氛,遂短江湖趣。安得伏廓清,篱竹溪村住。
随力买渔舠,因风自来去。灵山及佳人,遭会日应数。
彩仗列森森,行宫夜漏深。殳鋋方启路,钲鼓正交音。
曙月思兰室,前山辨谷林。家人念行役,应见此时心。
翔飙拂层阴,孤镜挂天脚。幽姿媚澄塘,俊活扶秋岳。
饥乌下木末,啅雀喧檐角。落日衔半规,逗翳如新濯。
海涛晚声收,万里卷冰箔。微飔袭疏棂,轻霭躐丛薄。
蛛丝袅如狂,虚隙野马跃。病躯得惬适,更甚解挛缚。
潇洒万籁并,冲融百飞却。熊经与鸟申,彷佛犹能学。
萧萧寒砧弄,天半哀音落。客愁转如蓬,万绪入冥寞。
不无临风想,晒目归领略。茹蔬味新腴,把酒蘸沉粕。
明朝踏新泥,已有跻攀约。
月到楼台第几。十里金虫成缀。袅琅玕、争罥绛球起。试新妆、嬉春粉黛,盈盈暗香,结谁家秾李。
拥缇骑。箫鼓沸三市。别指春风画隼,归度鳌山影里。闲红翠。挥觞不待、游人分袂。悄朱帘十二。
萧寺高标信步登,渐高旋觉此身升。云中四望全无碍,春半同游本亦曾。
日射琉璃花片片,地浮江海浪层层。金陵自古多佳丽,料理风烟恐未应。
周郎赢得东风便,苏子闲携夜月游。笑我南来踪迹冷,长吟赤壁过黄州。
万紫千红莫谩(mán)夸,今朝粉蝶过邻家。
昭君偏遇毛延寿,炀(yáng)帝难留张丽华。
深院青春空白锁,平原红日又西斜。
小桥流水闲村落,不见啼莺有吠(fèi)蛙。
万紫千红的景色不需过分地夸,今天有只蝴蝶飞别邻居家去了。
王昭君不幸遇到了画家毛延寿,改变了命运,汤帝容不下陈后主的爱妃张丽华,把她处死了。
深深的小院白白地锁住了青春,而野外的红日又到了快落时候了。
村边小桥流水景色虽美但村里己萧条无人住了,连流莺都沒有只有青蛙在叫。
谩夸:空自夸赞。谩,通“漫”。
平原:广阔平坦的原野。