九江有水来天地,三楚兹楼冠古今。日月宏开双照耀,行藏偶此一登临。
霓裳无复君山奏,兰茝空悲屈子心。了了世情归涬溟,巴陵小放酒杯深。
千尺云楼万顷湖,我公雄槩眼中无。霜天几度入坐定,缥渺长歌步到虚。
鸥畔野舟都荡荡,帘前香影共如如。当年信有东山眼,宇宙中间合自孤。
欲为平生一散愁,洞庭湖上岳阳楼。
可怜万里堪乘兴,枉是蛟龙解覆舟。
行尽清溪日已蹉,云容山影两嵯峨。楼前归客怨秋梦,
湖上美人疑夜歌。独坐高高风势急,平湖渺渺月明多。
终期一艇载樵去,来往片帆愁白波。
洞庭九州间,厥大谁与让。南汇群崖水,北注何奔放。
潴为七百里,吞纳各殊状。自古澄不清,环混无归向。
炎风日搜搅,幽怪多冗长。轩然大波起,宇宙隘而妨。
巍峨拔嵩华,腾踔较健壮。声音一何宏,轰輵车万两。
犹疑帝轩辕,张乐就空旷。蛟螭露笋簴,缟练吹组帐。
鬼神非人世,节奏颇跌踼.阳施见夸丽,阴闭感凄怆。
朝过宜春口,极北缺堤障。夜缆巴陵洲,丛芮才可傍。
星河尽涵泳,俯仰迷下上。馀澜怒不已,喧聒鸣瓮盎。
明登岳阳楼,辉焕朝日亮。飞廉戢其威,清晏息纤纩。
泓澄湛凝绿,物影巧相况。江豚时出戏,惊波忽荡漾。
时当冬之孟,隙窍缩寒涨。前临指近岸,侧坐眇难望。
涤濯神魂醒,幽怀舒以畅。主人孩童旧,握手乍忻怅。
怜我窜逐归,相见得无恙。开筵交履舄,烂漫倒家酿。
杯行无留停,高柱送清唱。中盘进橙栗,投掷倾脯酱。
欢穷悲心生,婉娈不能忘。念昔始读书,志欲干霸王。
屠龙破千金,为艺亦云亢。爱才不择行,触事得谗谤。
前年出官由,此祸最无妄。公卿采虚名,擢拜识天仗。
奸猜畏弹射,斥逐恣欺诳。新恩移府庭,逼侧厕诸将。
于嗟苦驽缓,但惧失宜当。追思南渡时,鱼腹甘所葬。
严程迫风帆,劈箭入高浪。颠沈在须臾,忠鲠谁复谅。
生还真可喜,克己自惩创。庶从今日后,粗识得与丧。
事多改前好,趣有获新尚。誓耕十亩田,不取万乘相。
细君知蚕织,稚子已能饷。行当挂其冠,生死君一访。
万水东奔江汉回,无边秋色洞庭开。荡胸云雾晴兼吐,得意帆樯晚并来。
望阙长悬公子思,登楼谁是仲宣才。茅茨漂泊鱼龙窟,满目苍葭楚泽哀。
汨潭桂酒奠三闾,尚想夷犹泛五潴。
进退存亡皆有义,怀沙处死是何如。
后乐先忧记饱观,兹楼今始得凭栏。
吐吞五水波涛阔,出纳三光境界宽。
黄帝乐声喧广宙,湘君山影浸晴澜。
江山何独助张说,收拾清晖上笔端。
春色醉巴陵,阑干落洞庭。
水吞三楚白,山接九疑青。
空阔鱼龙气,婵娟帝子灵。
何人夜吹笛,风急雨冥冥。
斜著乌纱袖半笼,江楼闲倚夕阳中。翠浮鳌背山翻浪,柔拂金丝柳舞风。
回雁峰高云路杳,吹箫人去凤台空。衡阳回首天空阔,万里寒烟过断鸿。