木渠远自西山来,下溉万顷民间田。
谁谓一石泥数斗,直是万顷黄金钱。
去年出谷借牛耕,今年买牛车连连。
须知人力夺造化,膏雨不如山下泉。
雷公不用苦震怒,且放乖龙閒处眠。
安得木渠通万里,坐令四海成丰年。
髯吴少年日,轻车驾飞黄。授简千人中,风流蔼东梁。
根植苦不牢,一朝陨清商。谁者不归尽,我独哀此郎。
人物秀且美,叔夜惭龙章。眼看一抔土,瘗此白璧光。
空馀百篇诗,老语惊摧藏。孤儿将谁赖,门户如冰霜。
我非山巨源,感念徒悲伤。恨墨慰九泉,别语尚微茫。
文昌桥上紫骝嘶,又送将军戍广西。三省甲兵劳节制,八蛮烟雨入封提。
雕弓晓射崖云裂,画角寒吹海月低。已喜皇威清海岱,邑封上将拜金泥。
九陛门深障晓芃,暖寒初致感恩辞。
争先敢羡偷狐手,再拜真同赐马骑。
掩耳功高知不世,续貂名在愧乘时。
炎凉几作班姬扇,恋恋谁存赠别诗。
延州高让远,传芳世祀移。地绝遗金路,松悲悬剑枝。
野藤侵沸井,山雨湿苔碑。别有观风处,乐奏无人知。
浮世功名总是虚,从然轩冕又何如。
趁无日发来侵镜,好卖青山去荷锄。
贤圣一丘无用土,英雄几板可疑书。
生涯傥了寒暄计,独抱遗经亦有馀。
山西名将好男儿,报国丹心一剑知。貔虎衔枚严号令,犬羊寒胆避旌旗。
九重雨露朝承诏,八阵风云夜出奇。此去西羌应坐困,功臣充国早班师。
环合青峰插剑长,小平如掌寄禅房。危阑半出云霄上,秘景尽收天地藏。
野阔群山惊破碎,云低沧海认微茫。九华籍甚因人显,迥秀可怜天一方。
玉堂仙子玉髯髭,老笔能飞屈铁枝。正是雪消明月落,罗浮山下梦醒时。