我家书册代耕农,尚祝瓯窭亩一钟。
再筑金台端不昧,高悬水镜亦难逢。
亲闱动喜欣欣色,士论推公趯趯从。
好在黄花归荐寿,秋堂欢笑变春浓。
眉半敛。春红已全褪,旧愁还欠。画中瘦影,羞人难闪。
新病三分未醒,淡胭脂、空费轻染。凉生夜,月华如洗,素娥无玷。
翠袖啼痕堪验。海棠边、曾沾万点。怪近来,寻常梳裹,酸咸都厌。
粉汗凝香,蘸碧水、罗帕时揩冰簟。有谁念。原是花神暂贬。
客中良夜月,恍若故乡明。玉镜光随满,银河影共横。
多情邀我饮,故意伴人行。天际清如水,依稀见五城。
时世重因循,师何独苦辛。洁斋徒众散,刚直里闾嗔。
游艺能济物,旧交多雅人。云山虽好住,住久转劳神。
若论修真,玄关直指,外缘心上都撇。静处跏趺,存神握固,莫辩是非优劣。任缘度日,除饱暖其馀忘绝。一味清闲价无穷,对下愚难说。端的至诚妙诀。叹学人、几曾休歇。默默昏昏,壶内玉花开彻。恍惚中间显现象,见宝珠、光耀似皎月。悟得之时,同游圣阙。
樱花落尽春将困,
秋千架下归时。
漏暗斜月迟迟,花在枝。
(原文此处缺十二字)
彻晓纱窗下,待来君不知。
过隙年光,如毛尘事,几人识破休矣。归去来兮,云耕水钓,林下澹然宁耳。翠微影里,别有些逍遥真味。一曲玄歌寄天香,叹物华荣悴。白茅半间而已。畅情怀、四时吟醉。返照人生,毕竟到头何济。坐看空华起灭,这混成消息越众美。太朴淳风,清虚妙理。
闲阶寂寞苔痕透,蓬门虽设常关。吟筇倚听水潺潺。
此身无恙,仍寄五云山。
风情老大今何有,归来白发皆新。幽吟献啸自成春。
了无尤怨,莫道是骚人。
唤起园丁葺小园,喜逢社友访林泉。
莺花世界春方半,灯火楼台月正圆。
闲不待偷皆乐地,趣随所得到吟边。
丁宁莫划庭前翠,留与游人伴醉眠。
锁江亭中一杯酒,坐看江云自奔走。涪翁去后七百年,尚爱新诗满人口。
我来戎州秋复春,却闭空斋卯还酉。逝将著屐访遗迹,偶厌褰裳涉清浏。
谁令突兀忽眼前,乐事今朝古无有。横江绝壁栖市阛,引策芳畦赴林薮。
筱聚莫莫掩蒙密,泉滴淙淙下幽黝。山前岭洞转谽岈,石上洼尊列窠臼。
惊开玉峡贯长风,兀立苍檐出重阜。行觞古意付流转,座客当时记谁某。
庙堂迁谪殊未厌,泉石风流良不朽。留题南渡各依稀,托迹西江何伧丑。
寓公宴坐本偶然,我辈登临差不负。归来小艇剪漪沦,回望幽亭恋楹枓。
山翁有约褰白云,更挈黄柑泛瑶斗。