太湖三万八千顷,物色分明为我饶。
风急落帆临古塔,雪深首屐渡长桥。
一蓑灭没渔家乐,数字欹斜雁路遥。
小立忍寒不能去,百年壮观尽今朝。
太平宰相王文正,盛德真宜有子孙。旧国今馀几乔木,三槐阴满宋乾坤。
气压群阴首占阳,生贤时节自非常。十分天上月轮满,一线人间日影长。
揽辔威名崖雪凛,和羹消息岭梅香。要知三峡无穷水,便是词源与寿觞。
新植灵根续蕙兰,缁林佳处占清闲。深红应费化工染,浓绿疑从帝所颁。
正色可曾娱俗眼,晚英犹足慰衰颜。它年解组归三径,多种青青满故山。
闻说郊居胜,新穿五亩池。暗通山窈窕,深住碧涟漪。
惊起红鸂鶒,吹翻绿荔枝。雨添衣色秀,波渡袜尘迟。
照眼谁重唾,临流自可诗。水清鱼莫种,秋近荻须移。
剩欲添风月,何妨更渺瀰。却怜韩吏部,埋瓮作痴儿。
白头垂垂五男父,一生辛勤立门户。五男炊白割红鲜,阿翁采薪供五男。
悲风惨惨寒日暮,翁入采山遭猛虎。猛虎磨牙卧道边,五男持戟谁敢前。
历欲绵洪祚,郊宜筑巨台。有司脩祝册,天子祭高禖。
意与群情合,春随上瑞来。翠舆瞻玉座,桂酒奠金罍。
喜色回中壸,欢声入九垓。熊罴占已兆,弧矢射将催。
异礼关宗社,馀波被草莱。灵基千岁永,玉叶万枝开。
制度新仪著,歌诗旧典该。鲁侯徒复宇,后稷始封邰。
帝德应先格,天心亦易回。至诚参造化,妙响疾风雷。
历数周家久,封疆汉地恢。山河今壮矣,瓜瓞信悠哉。
准拟螽斯咏,微臣愧不才。
天寒归路雪霏初,家近钱塘十里湖。乌帽举鞭谁画我,固应全似灞桥驴。
东南自有匡庐山,遂与天地增篱卫。
山根插入彭蠡湖,峥嵘背杀三江势。
地因人胜古有语,於乎万物随兴废。
学馆林宫客不栖,千岩万壑堪流涕。
文采昔贤今尚存,讲堂寂寞对松门。
松门桂华秋月圆,拄杖高寻万古源。
梅岭古色照石镜,扶桑丹霞迎我轩。
绝顶坐歌霜月静,石潭洗足芝草繁。
更有冠者五六人,峭崖穷嶂同攀搴。
草行有时闻过虎,旦暮时复啼清猿。
我今胡为公务牵,蟋蟀在户难久延。
出山车马走相送,落日遂上鄱阳船。
生徒绻恋集涯浒,孤帆月照仍留连。
情深过厚亦其礼,谫薄窃劳诸贤。
明朝伐鼓凌浩荡,五峰双剑生秋烟。
情高忽凌厉,步健轻巉缅。葛弱亦须扪,崖滑每独践。
涉清爱重屡,探阻遗惊眩。始兹陟五峰,遂憩松不巘。
岩桂纷始华,石耳翠可卷。追想白鹿迹,伊人竟何遣。
触端绪自萦,薜荔况在眼。慨叹意莫置,顾望日已晚。
夕湖浴岑峭,流光灭兰坂。命酒写幽独,鸣琴且游衍。