靡靡春事退,寂寂夏日长。
日日骑马归,卧此北户凉。
官事幸休逸,甘为白头郎。
朝出暮还家,悠悠愧路旁。
所欣药物灵,颇觉疾病康。
幸免三已愠,敢希五馈浆。
难堪七有余,不过三已尝。
呼儿且粝食,贫固士之常。
南风吹笋成修竹,园林一番新阴绿。
足愁多病少欢娱,感时念远伤幽独。
遥山林外知何处,倦客楼头空极目。
悲笳三叠闭江城,娟娟新月啼乌宿。
平湖短棹镜中来,翠岫红亭罨画开。雾树散分洲渚断,云峰横带海天回。
登高共续黄花节,藉草仍探白石杯。传道使君多暇日,每携宾从恣徘徊。
岳阳楼头江月辉,洞庭湖边燕雁飞。秋深独客兴方远,天际孤帆风正微。
九日他山萸菊酒,百年空谷芰荷衣。武昌沈约多诗兴,听赋蒹葭赠尔归。
快雨知春尽,鸣禽觉夏初。日高槐影直,风细竹声疏。
帘静惟留燕,池清足养鱼。閒居无杂事,点检箧中书。
布谷声初定,欣看麦已秋。两岐虚颂瑞,八口但消忧。
地薄难盈室,心劳岂植畴。独怜春雨足,兼可望瓯窭。
帘捲见山近,窗开竹香香。讼庭公事少,静坐纳微凉。
忽复荒山唤子规,来归已是腊残时。
人穷怕老吾何愧,夏浅胜春古有诗。
草靸紵衫并竹扇,石榴罂粟又戎葵。
猫生三子将逾月,卧看跳嬉亦一奇。
油泥方滑道,返照隔楼明。
年已如秋老,心犹爱晚晴。
鼓刀宁异遇,带索定徒行。
倚遍阑干夜,寒砧处处声。
不见朱生久,新篇近若何。云山孤鹤在,江海断鸿多。
筑室移青桂,鸣琴掩绿萝。李侯诗句好,骑马日相过。