杨柳春风绿万条,凭鞍一望已魂消。
当年凤集城边路,曾爱纤纤拂画桥。
春来无处不春风,偏在湖桥柳色中。
看得浅黄成嫩绿,始知造物有全功。
神瀵悬丹穴,灵岩控紫京。谁题秋涧水,还并古台名。
润借岐山彩,流为嶰谷鸣。梧桐寒不谢,霜月照逾清。
燕尾人家色,羊裘钓者情。今看渐如练,为尔映双旌。
汝官今复罢,吾晚欲看谁。一棹沧江色,孤城落木时。
应门欢竞发,倒屣唤犹迟。青眼穷交甚,苍头夙嗜知。
岕茶云入筥,渚稻雪分匙。软剥迎霜栗,纤供裛露葵。
鹿寒红玉肪,鲂鲙白银丝。画烛双频换,清尊百不辞。
坐移难辨客,谈胜各相师。远漏寒声短,疏棂曙影窥。
凌兢追往事,飞动及新诗。天欲人才尽,身仍我辈私。
总无惭凤德,应不悔蛾眉。野服安群态,时名舍众疑。
酒徒殊未少,醉尉尔何为。老厌乾坤束,归凭日月欺。
浮云轻剑玦,返路有埙篪。好展求羊径,重为嵇吕期。
此生唯斗健,得句莫伤离。长揖苕溪畔,茫茫信所之。
缇帅不踏金吾门,子侯不爱平阳勋。丰城巷西买山色,日有山人来论文。
其北琳宫创先代,深林往往栖白云。道流颇类陆修静,有酒肯避陶徵君。
二侯飞骑四呼召,河朔故事君不闻。冰弦再鼓动秋气,银烛数行催夕曛。
老夫华发忝祭酒,醉客朱眼同参军。窗前系柳紫茸辔,砚底飞华白练裙。
黄冠手捧帝宸翰,彷佛五色烟絪缊。茂陵玉盌亦自出,乐通金印何足云。
桑田已解沧海变,华胥倘道糟丘分。明朝折简但致我,得醉何必皆同群。
秋浦木兰楫,青云鹓鹭行。时人归简要,循吏有辉光。
水镜元同澈,露桃难共芳。芙蓉池上客,谁不向王郎。
差池霜色鬓毛侵,三月移藩已滞淫。惜别故人分手泪,思归傲吏折腰心。
赪鱼下水犹堪溯,黄鹤摩天不易寻。回首莫论萍梗事,古来天地有浮沉。
噇饭何妨香积饭,无尘一任世间尘。通身是口通身眼,口眼何曾赚世人。
静是无憀动是狂,秋蝉两两抱斜阳。
不知才思能多少,瘦得腰肢似沈郎。
杨柳杏花何处好,石梁茅屋雨初乾。
绿垂静路要深驻,红写清陂得细看。