尔别何所游,月明江上舟。
异日思君处,凭栏看水流。
柳花扑帘春欲尽,绿阴障林莺乱啼。只愁明日送春去,落日满园啼竹鸡。
游公已去今安在,学步虚声过午清。
最喜高谈言太极,一轮放下月华明。
白鸟波上栖,见人懒飞起。为有求鱼心,不是恋江水。
垂柳垂杨城郭。中有帘栊楼阁。送春无限惜春心,怕见名花落。
独自倚栏杆,无意斟杯斝。他乡欲寄故人书,只待南飞鹤。
失伴离群不惮劳,此心终不在蓬蒿。百年海内皆兄弟,万里云间一羽毛。
夜月相随形影在,秋风独立性情高。鹓行鹭序休相笑,朋党何须似尔曹。
雨馀伏枕听潮声,不寝因怜月色清。槎泛星河秋作客,剑横沧海夜谈兵。
初陈云鸟三军阵,已奠江山万里城。夷窟分明消虎豹,东南依旧见承平。
秋日来登云水堂,使君开宴兴何长。虞山胜赏在此处,名教清谈有几场?
鼓瑟时时惊鸟下,推扉隐隐见湖光。夜深松竹皆含露,漫举金杯吸晚凉。
竹深鸟语喧,日出花生妍。城外人家少,清幽得自然。
有僧来问讯,客至总谈禅。茶罢丝桐响,閒情寄七弦。
古来高僧能不俗,俗人以敬僧为福。近代僧每类俗人,僧俗二般俱碌碌。
是以我惟号半僧,得僧之半亦已足。何期匡南有梦庵,其人非僧更非俗。
示我本言及清言,剖胆见肝空罪福。梦庵境界总全真,向外求真自劳碌。
我亦当年号梦观,与君同梦无僧俗。咄哉匡山古道场,于今何异垄断局。
不有道者梦其间,俗杀木石与麇鹿。我来高卧未同年,梦里名山境既熟。
白云岭表系归情,剩下松间未了局。请君细看老棋盘,胜算全收方是足。
是真是梦尽输筹,惺惺却恃黄粱熟。