远别离,明当入蜀去。
酒酣日落客心惊,起与仆夫先议路。
引车在庭牛在槽,桐枝袅袅秋风豪。
别情惆怅气不下,酒觞翻污麒麟袍。
缓缓清歌慰幽独,不惜更长更烧烛。
赠君发上古搔头,莫易此心如此玉。
平生每笑花飞片,东家吹落西家怨。
但得归时似别时,相知何必长相见。
今日何日,景媚辰良。嘉客四五,杂坐高堂。主人罗广宴,炮兔炙肥羊。
金壶注清酒,放歌笑千场。安能坐愁郁,徒使须发苍。
君不见阿房峥嵘高入天,楚兵入关三月烟。又不见柞宫桂馆通沧海,茂陵孤坟竟何在。
不如刘伯伦,杯行到手不肯停。天地且以为席幕,睨视贵介如螟蛉。
今日乐相乐,急管交繁丝。清歌声宛转,华烛光参差。
对酒不痛饮,孤负夭桃枝。拔剑自起舞,向君肝胆披。
黄金去还来,国士难与期。男儿堕地抱意气,何用碌碌钱刀为。
胡姬酒家女,年纪十五强。白日自当垆,肌肤雪色光。
两鬟垂过耳,美目汎清扬。窈窕衣纨素,珍珠缀香囊。
盈盈曳丝履,红罗双鸳鸯。自持耿介性,不解闺中藏。
使君且莫近,况复羽林郎。自有蒲菀席,何用黄金床。
自有清樽酒,何必玉壶浆。富贵徒旦夕,礼义古所防。
作女苟无体,不如犬与羊。寄谢道上露,慎勿沾我裳。
愿公渡沧海,不愿公渡河。海水有定性,河水多回波。
金堤失上策,瓠子遗悲歌。山陵且震荡,将柰公身何。
白骨葬黄流,化为鼋与鼍。不信妾言苦,请观龙门津。
自古断舟楫,公今徒杀身。杀身亦不易,竟使傍人嗤。
妾言公不听,公心妾不知。箜篌之曲令人悲。
拂拭君王衣,宛转五龙文。光华动宝席,恐是瑶台云。
贵人金屏侧,天语杳莫闻。愿持小星义,誓以奉朝曛。
严秋朔气至,敌骑寇边城。军符星流急,中夜起徵兵。
鱼丽按图列,龙韬应机呈。前军白刃交,格斗声鏦铮。
控弦若满月,飞镝竞先鸣。流血原草赤,填尸坑谷平。
洗兵下陇水,献捷奏承明。天威赫神武,戎狄震且惊。
孰知折冲略,乃由一书生。伐谋贵庙算,匪在多战争。
白羽照秋月,丽服明春风。朝来试马蹄,踯躅垂杨东。
家居杨柳下,直路西北驰。望郎不可见,折尽门前枝。
河北望河南,杨柳郁森森。蕃汉虽二域,春风无两心。
放马在南涧,马嘶时向北。龙出渥洼中,万人皆辟易。