烛烬将残夜,钟鸣欲曙天。漂零思故国,惟悴入新年。
春色还应近,东方候更先。呼童催柏酒,往事不须怜。
春风动百草,林卉各芳妍。秋霜入原野,零落难久鲜。
人生百年内,倏若东逝川。红颜等朝露,旦夕成弃捐。
少壮不相待,老大空自怜。先民有遗叹,竹帛无所宣。
烱戒事明淑,惜阴慕古贤。
乌飞兔走傲昆仑,人世浮浮托命根。
梅竹仅留三亩宅,桑麻方见万枝孙。
云相迎送话诗客,风自闭开无事门。
适意手攀檐外柳,旁观抚掌笑游魂。
笼中鸭,望水中鸭,一鸣一答。汝虽有羽翼,不如我汎渌波、食鱼虾。
奔萍柏藻入烟浦,笼中之鸭心徒苦。
富贵荣华总未经,此身虽老意何惊。日梳白发凭轩笑,时照苍颜傍水行。
局束一家儿女态,凋零四海友朋情。烛摇醉眼梅花白,香动夜窗吹雨声。
闲多乏交游,生晚欠知友。栖迟强逢迎,汩没惮趋走。
几年荒野外,已觉安井臼。一旦朝市间,时亦泥杯酒。
纷纷夸毗儿,落落穷独叟。由来事箪瓢,岂是厌升斗。
湖波风泛莲,野岸日移柳。为问吴山头,何如楚溪口。
於菟绝绳去,顾兔追龙蛇。
奔走十二虫,罗网不及遮。
嗟我地上人,岂复奈尔何?未去不自闲,将去乃喧哗。
天上驱兽官,为君肯停楇。
鲁阳挥长戈,日车果再斜。
酾酒劝尔醉,期尔斩蹉跎。
偕醉遣尔去,寿考自足夸。
岁云莫矣谁能守,唯有此心初不移。
宇宙随流任尔去,虚空对面即吾师。
三杯醉倒聊从俗,一点灵明欲语谁。
来日日新无限事,归根一笑彼安知。
夭桃与芳草,艳色明朝阳。思君念华旦,贱妾惜容光。
红芳开绣户,碧草衬斜阳。楼上频回首,思君道路长。