小亭高古占城闉,地迥全无一点尘。时有行云自来去,晚来施雨欲留人。
薄醉冲寒跨驴出,霜木峥嵘村舍寂。野田无物饥鸱愁,溪路冻合凿冰汲。
新诗得意正森爽,朔云压脑转昏黑。初向驴子前头见,率然三点五点白。
不翼而飞何处来,塞空已并此身入。北极应摇斗柄注,东宿自张箕舌吸。
侧闻玄冥气不交,此时天上亦寒栗。研珠屑玉劳精神,被山冒岭费筋力。
上帝岂不乐无为,或言万姓乞膏泽。下界小臣同井蛙,仰窥妄以私意测。
道旁冻叟僵欲死,且愿被褐负暄日。
冻云同色坠飞霙,送腊迎春一岁成。
但见红花洗芳面,那闻黄竹度新声。
密移琼室祥光满,倒泻银河白浪平。
已属画师图此景,炎蒸相对卧桃笙。
粒雪飘兼雨,小航冻独迟。江烟流树暗,塔铎语风悲。
岸草三军积,村粮万灶移。休谈鸣镝事,故国怯阽危。
切肉作羹,母呼进菜。侍侧劝餐,母匕不再。獭能报本乌返哺,夕膳晨羞阙供具。
母曰汝贫,毋以我故。加豆盈觞,匪行我素。俄焉空庭感风树,为丰为啬总不御。
吁嗟乎!儿无母哺哺于儿,抚兹怀棬双泪垂。
东海膏腴地,今年剧战侵。弭兵诸将责,宽赋圣人心。
鱼戏春云湿,鼍鸣海气深。裹疮怜战马,踯躅亦哀吟。
风叶作离声,萧然客独行。多情故山月,常向马头明。
寂寞文园病渴馀,寻春偶入绛仙居。西湖十里莲如锦,试比卿妆总不如。
第一江流荡画桡,虚传竞渡踏风潮。五丝谁续庚寅命,双桨人过丁卯桥。
令节只今成寂寂,《怀沙》终古恨迢迢。何如满泛菖蒲酒,快对金焦破泬寥。
渡桥已看银河冻,上马争如玉凤飞。
莫说兔园延赋客,不须鹤氅作仙衣。