扶桑丽春日,光彩散旸谷。仓庚鸣喈喈,欣欣荣卉木。
截彼东郭山,芳秀足游目。亦有南涧泉,温洁宜盥浴。
感值此时节,洋洋动心曲。行乐贵及时,光阴难过复。
何当恣周游,远近惟所欲。
北山有孤松,阅历几千载。根节固铁石,枝柯蔼幢盖。
华姿沃以青,四序不迁改。山深无鸟雀,天际闻竽籁。
我欲茇其下,骋视风尘外。缥缈怀沧洲,逶迤阻瀛海。
地远不易到,扁舟欲何待。
美人昔未见,彼此天一方。姿容莹冰玉,德音流辉光。
忽朝裁素书,青鸾远传将。苍黄拆题封,罗列云锦章。
相思意无极,约誓言何长。感慨复感慨,驾言命飞黄。
自从邂逅间,一笑倾衷肠。相期瑶台端,杂坐飞琼觞。
笙簧散好音,喤喤协宫商。光风于时至,物意同春阳。
胶漆既云固,欢乐奚可量。言念君子心,此情永难忘。
慈湖分与半窗灯,照得襟怀彻底明。蒲座夜闲猫占卧,笋舆春暖鹤随行。
炉香欲尽经犹诵,砚墨才浓句已成。岁晚弟兄俱白首,一楼风雨话深更。
万缕纵横如妾恨,一方轻薄似郎恩。多时不系纤腰舞,却对花前拭泪痕。
翻翻霜叶飞还坠,寂寂风扉掩忽开。莫向尊前问僧腊,海门秋色逐潮来。
混沌本无象,末路多是非。达士志寥廓,所在能忘机。
耕凿时未至,还山聊采薇。虎豹对我蹲,鸑鷟旁我飞。
仙人空中来,谓我勿复归。格泽为君驾,虹蜺为君衣。
西游昆仑墟,可与世人违。
秋气肃天地,太行高崔嵬。猿狖清夜吟,其声一何哀。
寂寞掩圭荜,梦寐游蓬莱。琪树远亭亭,玉堂云中开。
洪崖吹箫管,玉女飘飖来。雨师既先后,道路无纤埃。
鄙哉楚襄王,独好阳云台。
朝随秋云阴,乃至青松林。花阁空中远,方池岩下深。
竹风乱天语,溪响成龙吟。试问真君子,游山非世心。
碾冰驱飞车,天衢中夜发。修途萦春蚓,疾志塞晓鹘。
冠欹那及緌,骼露能暇袜。如何副端拱,南顾意矻矻。
吁嗟乎苍生,胡戾底天罚。涤涤如炎焚,糠籺不得咽。
拯援少迟迟,行恐堆白骨。前王实罪己,剪爪且断发。
以臣代君行,宁敢黔驿突。穷镇询支祈,泅入蛟蜃窟。
灾祥神尔司,舍始当救卒。指麾万虬龙,一夜覆溟渤。
白蹢豕涉波,滂沱离毕月。南国率登隮,吾皇大慈筏。
噫然扇融风,生意翔勃勃。臣心少舒弛,跂望见吴越。
空桑感伊昔,报主身敢忽。慈颜违三年,岂独定省阙。
敢言三公换,仅得假道谒。朱轮閤隆阈,玉节倚穹阀。
宝钉横黄金,绣袪撑象笏。曾誇负弩驱,意象自突兀。
舞眩天为高,饮狂海应竭。人生会值此,喜剧口反讷。
穆清尚凝神,牲牷果肥腯。仰观象纬逼,诧讶失彗孛。
倏而秩祫禘,所应在仓猝。传宣入登对,理窟谁勃窣。
载命彼倌人,星言理来軏。扬名显父母,炳炳孔子曰。
骏缰络卑枝,荼垒巢上干。天鸡立高颠,用口作昏旦。
蠕蠕群动间,机息肯汗涣。开华与结实,纳甲刚百换。
累累缀星曜,终海枯石烂。狡儿饥欲偷,耄王空扼腕。
堂前忽见之,眼眩杂花乱。遂疑渝之源,脉与昆崙贯。
借君报主身,白日生羽翰。飞归拜堂下,修爵进无算。
更祈三青鸟,母徒邈云汉。常立堂东西,如立王母畔。