老态龙钟疾未平,更堪俗事败幽情。纱幮笛簟差堪乐,且听萧萧暮雨声。
睡起东窗照眼明,朝阳烂熳作新晴。
已闻雨断空阶滴,更觉风从细葛生。
蛱蝶飞来停酒榼,石榴飘落糁棋枰。
四时好处闲方觉,不枉今年住锦城。
俸券新同废纸收,迎宾仅有一絁裘。
日锄幽圃君无笑,犹腾墙东学侩牛。
犬吠惊飘叶,禽喧换宿枝。
堕空霜肃肃,垂地斗离离。
野叟读书罢,高城吹角悲。
功名浑错料,老病却如期。
一声清跸出行宫,百尺黄旗绣戏龙。
我赴文场君受戒,道边曾共望高宗。
鼓坎坎,角呜呜,四鼓欲尽五鼓初,老眼不寐如鳏鱼,抚枕起坐涕泗濡。
平生空读万卷书,白首不识承明庐。
时多通材臣腐儒,妄怀孤忠策则疏。
欲剖丹心奏公车,论罪万死尚有余。
雷霆愿复宽须臾,许臣指陈舆地图。
亿万遗民望来苏。
艺祖有命行天诛,皇明如日讵敢诬。
拜手乞赐丈二殳,中原烟尘一扫除,龙舟泝汴还东都。
骑鹤仙人不可呼,一樽犹得与君俱。
未应湖海无豪士,长恨乾坤有腐儒。
壮岁光阴随手过,晚途衰病要人扶。
凄凉江夏秋风里,况见新丰旧酒徒。
春晴闲过野僧家,邂逅诗人共晚茶。
归见诸公问老子,为言满帽插梅花。
乌柏微丹菊渐开,天高风送雁声哀。
诗情也似并刀快,翦得秋光入卷来。
一径苔侵四壁空,北窗支枕听秋钟。故人去后登楼怯,白发多来览镜慵。
狂忆射麋穷楚泽,闲思钓雪泛吴松。相如病渴年来剧,酿酒倾家畏不供。