芳草萋迷一径斜,澹烟疏雨噪新鸦。
城南春色浓于酒,醉杀千林桃杏花。
雪暗穷海云,洒空纷似露。朔风吹故里,宛转玉阶树。
孤妾调玉瑟,早寒生锦衿。况君张罗幕,愁坐北庭阴。
风定云仍暖,天围四顾低。纷纷俄搅野,浩浩欲平溪。
樵担归时重,渔舟望处迷。饥鸦空绕树,若个可安栖。
随风拂拂玉花飘,入夜寒窗更寂寥。炉火已残灯未烬,一帘疏竹白萧萧。
五花密布生门出,三令重宣夙将听。
劃地岂能容贼窟,指天不许见妖星。
醪投汉水期分饮,石削巴丘待勒铭。
洗尽甲兵安草木,君山依旧望中青。
五丁仗剑决云霓,直取银河下帝畿。
战死玉龙三十万,败鳞风卷满天飞。
凭阑一望白云重,松竹萧森裛露浓。
树外连漓流不断,依稀如听秣陵钟。
战城南,歌城北。将改弦,军易辙。不杀民,只杀贼。妖氛清,皇灵赫。
洗兵戈,布膏泽。吏部来,归拓疆,昼战城南歌城北。
黯黯日将夕,牛羊村外来。岩阿青气发,篱落杏花开。
草木应初感,鶬鹒亦已催。晚间春作好,行乐不须猜。
水夫住在长江边,年年捉送装兵船。
上水下水不计数,但见船来点夫去。
十家门派一夫行,生死向前无怨声。
衣中何有苦搜索,身无钱使夜当缚。
遭他鞭挞无完肤,行迟还用刀箭驱。
掣刀在腰箭在手,人命贱同豕与狗。
射死纷纷满路尸,那敢问人死者谁?
爷娘养汝才得力,送汝出门倚门泣。
腐肉已充乌鸢饥,家家犹望水夫归。