溪雨无常度,阴晴日几回。
山容朝政合,水面晚仍开。
乍觉巉岩尽,又看平远来。
高人欠摩诘,空为袜留材。
梅花已遂冻泥空,留得余香傲晚风。
春事十分财入手,只愁病眼眩青红。
何人咏出韩家府,是我建阳刘叔通。
尽道唐人工乐府,罕能褒贬似渠工。
展开阅读全文
群山黛新染,蒙气寒郁郁。
扫除迎将家,下簟脱巾袜。
南北舍小棠,况可清烦喝。
鸟声废书眠,聊以休吏卒。
竹鸡苦唤人,觉坐观法窟。
无外同一家,惟己非万物。
清波两鸳鸯,善游且能没。
惊人相追飞,甚念失甚匹。
舂鉏貌闲暇,羡鱼情至骨。
广道策坚良,熙熙集于菀。
烂额始论功,傥能谋曲突。
清晨出郭更登台,不见余春只麽回。
桑叶露枝蚕向老,菜花成荚蝶犹来。
晴丝千尺挽韶光,百舌无声燕子忙。
永日屋头槐影暗,微风扇里麦花香。
驱帚水争沟口,卷帘日款屋山。
饥燕痴儿叫怒,拙鸠去妇复还。
雨洗新秋夜气清,悴肌无汗葛衣轻。
画檐分月下西壁,络纬飞来庭树鸣。
雨阔云难敛,高楼忽晚晴。地卑虽带润,天近自增明。
蚊动初成势,鸦翻过宿声。墙根有孤树,清坐见凉生。
积日困秋雨,晓起天开明。披轩纳晴光,树影当阶横。
遥闻玄蝉急,忽见翠羽轻。整衣聚足坐,似觉天籁清。
身形百年尔,衣食苦强营。运化有理道,超然得此生。