林塘天与占深幽,一把茆轻万户侯。
漠漠断云开复合,纤纤微雨落还收。
奇峰角立千螺晓,远水平铺疋练秋。
诗料满前吾老矣,笔端无力固宜休。
过尽梅花把酒稀,熏笼香冷换春衣。
秦关汉苑无消息,又在江南送雁归。
镜虽明,不能使丑者妍;酒虽美,不能使悲者乐。
男子之生桑弧蓬矢射四方,古人所怀何磊落!我欲北临黄河观禹功,犬羊腥膻尘漠漠;又欲南适苍梧吊虞舜,九疑难寻眇联络。
惟有一片心,可受生死托,千金轻掷重意气,百舍孤征赴然诺。
或携短剑隐红尘,亦入名山烧大药。
儿女何足顾,岁月不贷人;黑貂十年弊,白发一朝新。
半酣耿耿不自得,清啸长歌裂金石。
曲终四座惨悲风,人人掩泪无人色。
朝发嘉鱼县,晚泊通济口。
睡起喜微凉,船窗一杯酒。
长渔吹浪声恐人,巨鼋露背浮奫沦。
今夕风生月复暗,寄语舟人更添缆。
蜀山深处逢孤驿,缺甃颓垣芳草碧。
家在江南妻子病,离乡半岁无消息。
长安城门西去路,细霭斜阳芳草暮。
尊前一曲渭城歌,马蹄万里交河戍。
人生误计觅封侯,芳草愁人春复秋。
只愿东行至沧海,路穷草断始无愁。
庭下讼诉如堵墙,案上文书海茫茫,酒酸朒冷不得尝,椎床大叫欲发狂。
故人书来索文章,岂知吏责终岁忙。
寒龟但欲事缩藏,病骥敢望重腾骧?日曛稍退凫鹜行,小山丛竹堂东厢。
呼儿深炷铜炉香,楚骚为我祓不祥。
楚人遗俗阅千年,箫鼓喧呼斗画船。
风浪如山鲛鳄横,何心此地更争先。
偶携一小竖,徙倚望南山。
船笛为谁怨?溪云如我闲。
洲长归雁下,天迥暮鸦还。
安得一竿去,终年烟水间。
八月暑退凉风生,家家场中打稻声。
穗多粒饱三倍熟,车轴压折人肩赬。
常年县符闹如雨,道上即今无吏行。
乡闾老稚迭歌舞,灶釜日餐猪羊烹。
老眼今年太负渠,羲经鲁史顿成疏。
一为柱後惠文吏,厌读司空城旦书。
正苦雁行须束缚,不言鼠辈合诛鉏。
致君尧舜元无术,黄卷何辞饱蠹鱼。