当年台城会,执手多踟蹰。四海一为别,寒暑逝不居。
远意属罗浮,举头望匡庐。胡然金牛谷,奄忽成丘墟。
蜕骨归复土,灵衿存为畬。庶几百代下,攀驾以忘劬。
袁侯西江英,好德眼中无。尺素每欲近,十年不作疏。
磨剑患不快,快则随所须。永愿磨此心,恢恢快剑如。
六出装来百兽王,日头出后便郎当。
争眉霍眼人谁怕,想你应无熟肺肠。
戎马交驰际,柴门老病身。把君诗过日,念此别惊神。
地阔峨眉晚,天高岘首春。为于耆旧内,试觅姓庞人。
青鬓投簪二十年,菟裘高筑虎林偏。胸吞云梦全无楚,屋贮华阳小有天。
杨柳影侵游寺屐,竹枝歌送泛湖船。钱唐江上潮如马,定赋观涛第几篇。
窜逐勿复哀,惭君问寒灰。浮云本无意,吹落章华台。
远别泪空尽,长愁心已摧。二年吟泽畔,憔悴几时回。
三山怀谢朓,水澹望长安。芜没河阳县,秋江正北看。
卢龙霜气冷,鳷鹊月光寒。耿耿忆琼树,天涯寄一欢。
客有思天台,东行路超忽。涛落浙江秋,沙明浦阳月。
今游方厌楚,昨梦先归越。且尽秉烛欢,无辞凌晨发。
我家小阮贤,剖竹赤城边。诗人多见重,官烛未曾然。
兴引登山屐,情催泛海船。石桥如可度,携手弄云烟。
尧没三千岁,青松古庙存。送行奠桂酒,拜舞清心魂。
日色促归人,连歌倒芳樽。马嘶俱醉起,分手更何言。
周子横山隐,开门临城隅(yú)。
连峰入户牖(yǒu),胜概凌方壶。
时作白纻(zhù)词,放歌丹阳湖。
水色傲溟(míng)渤,川光秀菰(gū)蒲。
当其得意时,心与天壤俱。
闲云随舒卷,安识身有无。
抱石耻献玉,沉泉笑探珠。
羽化如可作,相携上清都。
周先生隐居在丹阳横山,开门就看到秀丽的丹阳。
连绵的山峦围绕周围,壮观的景色胜过仙乡。
有空就写诗作曲,来了情绪就在丹阳湖上高唱《白纻词》。
丹阳湖水清秀荡漾,远胜过东海浩荡的感觉,水光山色与菰蒲草共显娇娆。
当你得意之时,心灵与天地融合在一体。
任天上云卷云舒,看世界人来人往,哪里还感觉到自己的存在?身不在,痛苦何在?
你身怀美玉而不露,心有高才而不显。
如果我们学道成功,就一起携手游览仙山琼阁。
横山:又名横望山,在安徽当涂县北六十里。四望皆横,故名横山。其南有丹阳湖。
方壶:方丈,海中三神山之一。
丹阳湖:在今安徽当涂县东南,周围三百馀里。
菰:即菰菜,俗称茭白。
“抱石”句:用卞和事。
羽化:谓成仙,即“变化飞升”之意。
谁道泰(tài)山高,下却鲁连节。
谁云秦军众,摧却鲁连舌。
独立天地间,清风洒兰雪。
夫子还倜(tì)傥(tǎng),攻文继前烈。
错落石上松,无为秋霜折。
赠言镂宝刀,千岁庶不灭。
谁说泰山高,高不过侠客鲁仲连的气节。
谁说秦军众多不可抵挡,他们都摧毁在鲁仲连舌下。
侠客鲁仲连独立天地之间,气度犹如清风洒香雪。
夫子你倜傥潇洒,勤攻文学继承鲁仲连的遗风。
品格如错落盘结的石上古松,不为秋霜折毁。
我赠你忠言和镂金镶玉的宝刀,让我们的友谊千秋万代不灭。
鲁连:鲁仲连,战国齐人。
前烈:前人的功业。