山杏溪桃次第开,狂风正用此时来。
未妨老子凭栏兴,满地残红点绿苔。
展开阅读全文
桃李擅春事,酴醾为之殿。
岂不欲周旋,过日如掣电。
大风连三日,吹尽无余片。
留之岂有策,伫立情眷眷。
空令肠九回,竟欠语一转。
流年付芳草,樽酒孤胜践。
莺声入碧云,帘影满深院。
消摇绿阴间,风流属团扇。
湖海凄凉地,风霜惨淡天。
吾其去道近,无酒亦陶然。
自笑平生嬾是真,闭门高枕动兼旬。
海棠千片已随水,杜宇一声无复春。
绿酒盈樽足忘老,朱樱上市正尝新。
今朝雨止通溪路,又向沙头岸幅巾。
片片红梅落,纤纤绿草生。
无端夜来雨,又碍出门行。
疏点空阶雨,长明古殿灯。
庐山岑寂夜,我是定中僧。
江头一夜雨,晓路无新花。
我今为陈人,感此重叹嗟。
羲和挟两曜,疾走不可遮。
古今俛仰间,那暇惜物华。
药炉茶灶淡生涯,听雨犹能惜物华。
蘸岸顿添三尺水,沾泥不贷一城花。
闲摩病眼开书卷,时傍危栏弄钓车。
稚子孤行八千里,喜闻炊熟可还家。
湖上新春柳,摇摇欲唤人。
多情今夜雨,先洗马蹄尘。