南猎单于北扫胡,高秋牧马出飞狐。
校前裨将新车骑,戏下钳奴旧骨都。
万里黄云冻不飞,碛烟烽火夜深微。胡儿移帐寒笳绝,雪路时闻探马归。
青海城高寒吐月,白龙堆下沙如雪。
一镜明明圆复缺,长倚关山照离别。
胡笳声悲胡马嘶,五更影落阴山西。
铁衣寒重露凄凄,兰闺正掩残灯啼。
谁信黔西去,相随泛海云。明知终欲别,只为惜难分。
老泪不空洒,此情倾向君。桃花潭水意,岂独古人闻。
塞草黄云万里哀,胡天漠漠鸟飞回。
汉家几见封侯印,曾系沙场白骨来。
裤褶蛮韡结束轻,容参幕府学谈兵。摩云远过阎浮界,计日应收的博城。
麾下偏裨皆壮士,军中礼数到书生。骕骦感赠银蹄迅,免得长途款段行。
高高秋月明,北照辽阳城。塞迥光初满,风多晕更生。征人望乡思,战马闻鼙惊。朔风悲边草,胡沙暗虏营。霜凝匣中剑,风惫原上旌。早晚谒金阙,不闻刁斗声。
二月江城客,春愁入酒醺。登高见天末,别浦有归云。
明日家书去,征帆带夕曛。梅花不堪折,岭上落纷纷。
秦军未解邯郸围,燕丹新自秦城归。
仰天叩心发长叹,燕山六月寒霜飞。
质子当年苦拘迫,马为生角乌头白。
归来倾国思报仇,不知谁是桥边客。
忽闻燕市多侠徒,时相哭泣时欢呼。
百金求得赵七首,千里献将燕地图。
慷慨于期头在箧,落日征车犹未发。
声断谁知筑里心,歌残试看冠中发。
荆卿一去不复还,至今易水流潺潺。
黄沙迢迢照孤月,祇今行者凋心颜。
朔胡乘月寇边城,军书插羽刺中京。天子金坛拜飞将,
单于玉塞振佳兵。骑射先鸣推任侠,龙韬决胜伫时英。
闻有河湟客,愔愔理帷帟。常山启霸图,汜水先天策,
衔珠浴铁向桑干,衅旗膏剑指乌丸。鸣鸡已报关山晓,
来雁遥传沙塞寒。直为甘心从苦节,陇头流水鸣呜咽。
边树萧萧不觉春,天山漠漠长飞雪。鱼丽阵接塞云平,
雁翼营通海月明。始看晋幕飞鹅入,旋闻齐垒啼乌声。
自从一戍燕支山,春光几度晋阳关。金河未转青丝骑,
玉箸应啼红粉颜。鸿归燕相续,池边芳草绿。
已见氛清细柳营,莫更春歌落梅曲。烽沉灶减静边亭,
海晏山空肃已宁。行望凤京旋凯捷,重来麟阁画丹青。