渡水采桑归,蚕老催上机。扎扎得盈尺,轻素何人衣。
采桑知蚕饥,投梭惜夜迟。谁夸罗绮丛,新画学月眉。
风沙刮地塞云愁,平旦交锋晚未休。
白骨又沾新战血,青天犹列旧旄头。
江边又寒食,伧客奈离襟。
恨满王孙草,愁多望帝禽。
鸡毬轻薄事,歌酒宴游心。
尽付吴儿辈,惟知屏迹深。
绝域年华久,衰颜泪点新。每逢寒食节,频梦故乡春。
草绿唯供恨,花红只笑人。南辕定何日,无地不风尘。
远从北地集平沙,半夜一声惊岁华。忽忆故人湖海去,绝无兰讯到人家。
吾怜东方生,辟世金马门。
滑稽时若诡,委蛇体自真。
猥以龙变姿,而偶郭舍人。
窃酒戏万乘,折简调平津。
缪巧固无端,讽谏难悉闻。
壮哉割肉手,何有瑶池春。
濯衣紫海遥,长啸流清尘。
岁星去几时,青蝇遽来臻。
太息巫蛊冤,何用千秋伸。
唐伐羌戎盛冉駹,韩公谋略信无双。年来西域劳兵革,愿筑三城署受降。
寻致争不致争,既言定先言定。论至诚俺至诚,你薄(bó)幸谁薄幸?岂不闻举头三尺有神明,忘义多应当罪名!海神庙见有他为证。似王魁(kuí)负桂英,碜(chěn)可可海誓山盟。绣带里难逃命,裙刀上更自刑,活取了个年少书生。
该争辩的却不争辩,已经说定的就要言而有信。要论至诚我最至诚,不要你薄幸无情还有谁薄幸无情。难道不知道举头三尺就有神明,忘恩负义的都会担当罪名。海神庙的故事可以凭证。像王魁负桂英。想当初他曾经在神前海誓山盟,后来他负情,终于未能在女人手中逃却生命,自杀身亡的桂英女,最终处死了这个年少书生。
雁儿落过得胜令:双调带过曲。又名《鸿门凯歌》。致争:争气。当罪名:担罪名,承当罪责。
柳阴荷锄归,豆荚未出土。呼儿夜饭牛,昨宵有微雨。
数株疏柳数枝柔,带雨临风不自由。芳草已随春浪变,竹西犹看御龙舟。