展开阅读全文
驱车吴趋市,被服一何妍。叩阍怀敝刺,云是李青莲。
家住齐东里,裔自陇西传。观道汶泗上,探奇泰岱间。
举手扪星汉,蹑足凌云烟。昔拜符玺郎,侍从清华班。
姱行遭时妒,修名为世牵。一麾佐宣守,理案有馀闲。
试问长江练,日对谢公悬。倾盖惠良觌,振袖发瑶编。
莹如夜光俪,粲若春葩鲜。且勿出关去,邀君著五千。
江城五月飒如秋,带雨潮声咽更流。
尘满空梁闻燕语,烟销残树见花愁。
登楼自可悲双鬓,临俎谁将献一筹。
却忆题诗李嘉祐,独缘烽火叹长洲。
旧见今相聚,新秋尔一过。我寻庞氏鹿,本美右军鹅。
草木疏孤岘,霜风落汉波。纡徐习池转,巉峭寺林多。
道器沉冥蕴,天倪吐吸和。违群甘众吻,守一赖神诃。
贫拟悬鹑宪,廉持训蚓轲。甲
王孙旧读五车书,手把山阳太守符。
未驾朱轓辞辇毂,却分金节佐均输。
人才自古常难得,时论如君岂久孤。
去去便看归奏计,莫嗟行路有崎岖。
诸偶缘安有,实相非相偶。
虽神如季咸,终亦失而走。
醇谨真贤胄,廉能亦吏师。
潘花一手种,韩木百年思。
良友招魂些,遗民堕泪碑。
今无黄绢笔,书墓叹吾衰。
江东诗老有徐郎,语带江西句子香。
秋月春花入牙颊,松风涧水出肝肠。
居仁衣钵新分似,吉甫波澜并取将。
岭表旧游君记否,荔枝林里折桄榔。
薄云翳佳月,风为作金篦。
我行以事役,云行亦壮为。
如何今夕寒?只与客子期。
志情岂我辈,能禁秋兴悲。
短檠不解事,唤我哦新诗。
日光烘碎一天云,散作蒙蒙雾满村。
我亦知渠别无事,不教远岫翠当门。
雨里短檠头似雪,客间长铁食无鱼。
上书恸哭君何苦,政是时代重子虚。