凌风翠*兴飘然。步跹跹。*忘言。净洗明妆,不与世争妍。玉质金相清韵绝,端可拟、月中仙。天寒日暮水云边。忍相捐。意难传。回首珠宫,贝阙不胜寒。环佩珊珊香冉冉。谁敢与、*婵娟。
舟坐绿树间。适行囊中有松雪翁所书江城子,逸态飞越,不忍释手,因依调口占,以寄清与。古人云,人生百年间,大要行不耳,卒章以此意为消疏云过雨漏斜阳。树阴凉。晚风香。野老柴门,深隐水云乡。林下草堂尘不到,亲枕簟,懒衣裳。故人重见几星霜。鬓苍苍。视茫茫。把酒*欷,唯有叹兴亡。须信百年俱是梦,天地阔,且徜徉。
沧波万顷涵秋绿,曲和泰山酿醽醁。相逢一醉谁能辞,纷纷麈谈霏屑玉。
主人名阁意寓言,不饮俗客只饮仙。眼前具足吞云梦,气象豁达无颇偏。
一时价高洛阳纸,迭唱更酬萃朱紫。好风吹月入酒卮,志气飘逸神爽飞。
悠然清兴正未艾,晨光峰头忽熹微。
密约水神祠。瓣香心事谁知。绣幡同上小名儿,一双亲系干支。
萧萧暮雨芙蓉黑。越江犹认行迹。潮没苏碑三尺,怨魂应始消得。
梳妆台下,扪碑字、金碧依然天半。龙舟寂寞,信波翻太液,藕花长满。
知否凭高无限意,几增凄惋。传呼急,平明骑马,值紫宸班换。
指点重瞳亲御处,飞阁千层,彩虹双转。朱颜频改,都不是、寻常意中庭院。
飘泊青衫,随例属、天家拘管。忆二十年前慧业,侍玉皇香案。
南朝一片伤心雨。总被垂杨留住。水村山郭,红桥倚遍,极目乱飘金缕。
能有春情几许。怕重来,扑天飞絮。当日别离无据。
知他可忆长亭语。狂踪约略,酒醒残月,多在乱莺啼处。
添得倚风凝伫,念天涯、有人羁旅。
江涛似雪。江花似绣。拜娉婷、众山回首。一点烟鬟,被日夜、西风吹瘦。
屹冰霜,大姑相守。
鼓残瑶瑟。沥残芳酎。趁潮平、密祈神佑。应笑疏狂,向水国、漫寻红豆。
梦吴城,小龙女否。
乍展芭蕉。欲眠杨柳,微谢樱桃。谁把春光,平分一半,最惜今朝。
花前倍觉无聊。任冷落、珠钿翠翘。趁取春光,还留一半,莫负今朝。
昨闻江上靖烽烟,今岁重阳胜往年。独酌酩酊聊自慰,醉眠踯躅故山巅。
忧患二毛侵,目睫亦毵毵。
篇什弃置久,遑暇阅龙龛。
吴侯主诗盟,欲从靳如骖。
古风风格老,叙事若绮谈。
宦情既淡薄,世故应饮谙。
置驿复郑庄,好奇过岑参。
优游聊卒岁,俯仰自无惭。
近取忘年友,得一乃分三,
梁向竞爽姿。迈也恐不堪,
辄持水中蒲,拟并浦上柟,
诸公不鄙夷,细流纳江潭,
有酒必晚饮,分题许同探。
向子忽话别,寒霜万岭含。
千里足勿惮,一行心亦甘。
青冥定特达,高贤上所贪。
江头春色回,和气已醺酣。
伊郁思陶写,故人居巷南。