北风吹雪四更初,嘉瑞(ruì)天教及岁除。
半盏屠(tú)苏犹未举,灯前小草写桃符。
四更天初至时,北风带来一场大雪;这上天赐给我们的瑞雪正好在除夕之夜到来,兆示着来年的丰收。
盛了半盏屠苏酒的杯子还没有来得及举起庆贺,我依旧在灯下用草字体赶写着迎春的桃符。
嘉:好。瑞:指瑞雪。天教:天赐。岁除:即除夕。
春雪堕如簁,浑家醉不知。
泥留虎斗迹,愁杀路傍儿。
结茅汝上只三间,种稻城西仅一廛。
梅老外生诗律在,秀公弟子佛心传。
埋盆叠石常幽坐,留客开樽辄醉眠。
闻道邻僧乞米送,时无韩子定谁怜。
温风吹破腊,留雪恼新春。
信逐残梅到,花従半夜匀。
旋消微覆瓦,狂下亦欺人。
压竹时闻落,埋萱久未伸。
山川蒙不解,楼观洗成新。
拥褐僧方睡,开门客屡嚬。
爨烟知岁稔,履迹笑吾贫。
畦冻初生韭,泥融正卖薪。
寒鱼争就汕,烛酒颇无巡。
预喜田宜麦,盘餐饼饵频。
楚塞常闵雪,穷冬未为晚。欣看朔风过,想自万里远。
崩腾龙沙飞,浩荡北溟卷。势排炎荒瘴,力救南国旱。
悲雁飞何之,蛰龙卧终偃。至神亦憔悴,尔辈何缱绻。
岁阴倏将改,天运有必反。慷慨吾何言,短衣数自挽。
闽海与吴门,相隔几千里。君虽吴门居,又隔洞庭水。
不知贱子名,何由入君耳。云中有片鸿,江头足双鲤。
投来皆璚瑶,报之愧兰芷。临风怀美人,感叹胡能已。
佛火悬青嶂,钟声下翠微。萧萧风雪夜,犹有一僧归。
空房夜尽落灯煤,一络窗风似剪来。三尺雪中乘梦去,五更天外觅愁回。
薏仁酒尽唯空盏,螺甲薰残只死灰。为忆朱门深宅里,几人歌笑几楼台。
刻凤含鱼吐春燄,只拟蓬莱天上见。绿绨方底散青烟,一朝别却宫云面。
不照明珰翠步摇,书帷自剪读《离骚》。捍拨春雷罢不闻,细雨珠花滴小槽。
韩家灯檠夜相伴,离离朱粉烟黄卷。瓦瓶石臼竹方床,上有罗文折角砚。
莫道不如宫里时,高斋守尽兰心茜。邯郸才人嫁厮养,犹胜闭置閒宫殿。
柏梁宴罢霞成堆,昆明池底夜珠来。红膏自膻不得近,阿监但扫沉香灰。
汗花凝滴雪珠腻,蜀葵粉湿青虫醉。一石酒尽尚留髡,扇婢瓮儿烂熳睡。
烛龙传语九微光,输尽婪杯老閒吏。
一雪今冬早,霏霏白满沙。随风斜著树,带雨不成花。
曲槛寒仍袅,空庭晚更加。城中一万户,歌舞是谁家。