藤冠草屦病支离,门外纷纷百不知。
解箨有声惊倦枕,飞花无力点清池。
闲思旧事惟求醉,老感流年只自悲。
绿树阴中红练起,一团零乱湿臙脂。
梅坞青黄子,草陂红紫花。
双鹅朝戏浦,群鸭暮还家。
赤脚挑残笋,苍头摘晚茶。
出门逢野老,满意说桑麻。
出门万瓦粲晨霜,忽忆行军起裹创。
卖剑买牛身已老,搴旗斩将梦犹狂。
奇才古有潜屠肆,豪气今谁寓猎场?狐兔草间何足问,合留长箭射天狼。
下轿浑将野店看,只惊脚底水声寒。
不知竹外长江近,忽有高桅出寸竿。
旱後催科恼杀侬,且随尺一解而东。
灵山忽近西山远,回首新吴一梦中。
洮河之石利剑矛,磨刀日解十二牛。
千年虏地困沙砾,一日见宝来中州。
黄子文章妙天下,独有八马森幢旒。
平生笔墨万金值,奇煤利翰盈箧收。
诗持此研参案几,风澜近手寒生秋。
抱持投我弃不惜,副以清诗帛加璧。
明窗试墨吐秀润,端溪歙州无此色。
野人斋房无玩好,惭愧衣冠陈裸国。
晁侯碧海为文词,盘薄万顷澄清漪。
新篇来如彻札箭,劲笔更似划沙锥。
知君自足报苍璧,愧我空赋琼瑰诗。
萧条林下寺,客至解尘鞍。
雨过月逾白,夜深秋向寒。
老僧无俗累,爱客故盘桓。
之子静相对,松风清石栏。
永丰坊里旧腰支,曾见青青初种时。
看尽道边离别恨,争教风絮不狂飞。
七十二峰如列戟,太湖深护隐君庐。家贫莱妇能逃禄,身老庞公不著书。
生理剩栽岩畔橘,旨甘时荐舍前鱼。青春令子方腾踏,云路遥乘驷马车。
江楼再上思前事,十度流年指一弹。满目波涛还自至,旧时宾客不同观。
玉龙气涌澄江动,雪练光摇大海宽。欲挽灵槎上霄汉,祇愁风露弄秋寒。