金鸭馀香尚暖,绿窗斜日偏明。兰膏香染云鬟腻,钗坠滑无声。
冷落秋千伴侣,阑珊打马心情。绣屏惊断潇湘梦,花外一声莺。
君北游司并,我南适熊湘,邂逅淮阴市,共饮官道傍。
丈夫各有怀,穷达讵可量;临别一取醉,浩歌神激扬。
勋业有际会,风云正苍茫。
乱点剑峰血,苦寒芒屦霜。
死即万鬼邻,生当致虞唐。
丹鸡不须盟,我非儿女肠!
少慕功名颇自奇,一生蹭蹬鬓成丝。
市楼酒美贫何预,斗柄春回老不知。
黑帜游魂应有数,白衣效命永无期。
鱼梁东畔牛栏北,举世谁能识此悲?
年运而往君自宽,此生异竟有衰残。
语讹嚼废寻常事,只作儿童?齿看。
短发飕飕病骨轻,临池闲看露荷倾。
月明何与浮云事,正向圆时故故生。
开壳得紫栗,带叶摘黄甘。
独卧维摩室,谁同弥勒龛?宗文树鸡栅,灵照挈蔬篮。
一段无生话,灯笼可与谈。
我年六十四,获谴输鬼薪,束书出东门,挥手谢国人,笑指身上衣,不复染京麈。
时有一老翁,祝我当自珍,却後十五年,迎君浙江滨。
我笑语是翁,岂说他生身?事果不可知,邂逅如隔辰。
鹤发无余鬒,鹑衣仍苦贫。
秋风旱河头,握手一笑新。
买酒烹鸡豚,往事得具陈。
试数同朝旧,零落增悲辛。
与翁虽俱老,肝胆犹轮囷。
千里亦命驾,何况托近邻。
秋高佳风月,相过莫厌频。
村豪聚饮自相欢,灯火歌呼闹夜阑。
醉饱要胜饥欲死,看渠也复面团团。
天教老去未全衰,犹欠纵横万首诗。
家近将军觞咏地,身如太史滞留时。
酒翻银浪红螺醆,墨涌玄云紫玉池。
流落不妨风味在,花前醉草写乌丝。
从宦元知漫浪,还家更觉清真。兰亭道上多修竹,随处岸纶巾。泉冽偏宜雪茗,粳香雅称丝莼。然一饱西窗下,天地有闲人。