爱栽竹树爱栽花,新筑船轩傍石斜。
古庙炷香知某客,半山摇扇望吾家。
閒看红袖穿林去,可着冰纨作画夸。
说似渠侬应未信,诗翁烦恼政如麻。
胜地亮常尔,佳士难屡并。未穷结驷游,遽复扬帆行。
古林郁城隅,石门敞幽清。趁风选浓荫,布席觞群英。
竹凉时自来,残暑骄未平。戒饮今二期,为子杯一倾。
义投不在故,迹远心自萦。念兹徘徊意,时哉树嘉名。
西江南望渺天涯,岁岁清明不在家。
荡日飘风无定著,乱人情思是杨花。
旧隐经都会,佳城入孔家。春云低拂马,山路曲萦蛇。
只隔飘香处,犹疑坏圃花。九原无晓夜,谁管夕阳斜。
先生英骨葬蓬莱,幽思凭高不易裁。荒岁无穷春易老,清明将近雨还来。
皇天自失包胥定,泉坏谁兴伯道哀。寻乐斋前数株树,月明空有鹤飞回。
巢乌噪处绿杨村,寒食人家昼掩门。
麦陇晓风收宿润,烟林午日涨黄昏。
春雨不肯晴,春云与地平。
柯山数椽屋,昼夜倾檐声。
阴沉人意恶,但愿醉不醒。
园花知在亡,渠溜飘红英。
今年穷到骨,憔悴客江城。
花时不得出,风雨掩柴荆。
自我学道来,万事一羽轻。
惟有惜春意,未忘儿女情。
龃龉可奈何,努力饱饭行。
往日虽莫挽,来日岂无程。
忽记祖燕公,佳句与帝赓。
今岁随宜过寒食,明年倍调作清明。
平湖短棹镜中来,翠岫红亭罨画开。雾树散分洲渚断,云峰横带海天回。
登高共续黄花节,藉草仍探白石杯。传道使君多暇日,每携宾从恣徘徊。
东风乘兴好西行,三月牂牁水尚清。峡上篙痕穿石细,楼前山色极天横。
花当令节千枝放,酒酹长江百感生。五十年前龙见处,白头重说与诸卿。
家住维扬廿四桥,幅巾萝带好逍遥。怪君诗思清无比,鹤骨棱棱在九霄。