诗人本自易悲伤,何况身更忧患场。
乌鹊成桥秋又到,梧桐滴雨夜初凉。
江南江北堠双只,灯暗灯明更短长。
安得平生会心侣,一尊相属戏年光?
烈日炎天欲不禁,喜逢秋色到园林。
云阴映日初萧瑟,露气侵帘已峭深。
衰发凋零随槁叶,苦吟凄断杂疏碪。
鴈来不得中原信,抚剑何人识壮心!
秋来情味更堪论,身寄城南五亩园。
委辔看山无铁獭,拾樵煎茗有青猿。
陂塘夜雨添新涨,原野烟芜减旧痕。
岂是平生少亲友,略无人肯访孤村。
雨长苍苔满钓矶,坐令秋暑歛余威。
天高月破残云出,野旷风惊蠹叶飞。
终岁鉏犁犹不饱,万家碪杵独无衣。
早知竟坐儒冠误,射虎南山未必非。
邻砧落日数声残,汀树秋风几叶丹。
冉冉清愁来不断,无方能使酒肠宽。
残暑偏能著此翁,吹襟剩喜得西风。
露滋小径兰苕冷,月射高梁燕户空。
衰病呻吟真一洗,醉歌跌宕与谁同?从今日日增幽兴,水际先丹数叶枫。
少日猖狂不自谋,即今垂死更何求?简编不隔圣贤面,梦寐时为河岳游。
浊酒未倾心已醉,长歌欲发涕先流。
石帆射的烟岚晚,过雁声中又一秋。
门巷萧条秋色深,黄花始欲慰孤斟。
久贫自笑不妨乐,过足固知非所钦。
琴调已忘还渐省,诗联未稳更长吟。
吾儿西上无多日,安得相从老故林?
马蹄连早暮,车尘细如雾。
谁知此路边,高阁下风驭。
颇传秋月夕,语笑联杖屦。
始知僊与人,混迹无异处。
我来想鸾鹤,稽首祈一顾。
飞僊不可见,惟与白云遇;白云如有情,傍我栏角住。
借问何山来?云惊却飞去。
乌帽翩翩九陌麈,枝藜谁记岸纶巾?遗簪见取终安用,弊帚虽微亦自珍。
廊庙似闻怜老病,云山渐欲属闲身。
墙隅苜蓿秋风晚,独倚门扉感慨频。