闽南缟练光浮腻,传真谁写苍厓鸷。
生相由来不附人,绿膋空着将军臂。
八月九月原草稀,百鸟高高兔走肥。
烟中敛翼远不下,节短暗合孙吴机。
此时一中贵快意,深林燕雀何须避。
惟将搏击应凉风,谁贪饱脔矜山雉。
昨见少年向南市,买鹰欲放平原辔。
凡才侧目饱人喂,不似画中有神气。
夜来鸱枭作精魅,安得放此向人世,秋风一试刀棱翅。
散发兮江阿,曳青筇兮裳薜萝。风飗飗兮鸣琴,倚文石兮藉莎。
石畔兮何有,有蒲兮与荷。悦芳兮流目,矢心兮靡佗。
匪人群兮言绝,慨新声兮孔多。
四陵烟柏蔽团晖,晓束朝绅拜庙闱。
台下俗无西向谢,寝中人护月游衣。
垂髯上汉龙难见,耘野连天鸟自飞。
酹毕驱车循故道,经时回望怅依依。
赋笔惊场屋,高才叹陆沈。宦游今日尽,野兴暮年深。
黄菊看看秀,青云处处阴。君怀能亢爽,吾意亦侵寻。
白沙岸上相逢时,困倚栏干醉似泥。忽然听君诵新作,酒肉顿觉寒风吹。
今朝邂逅芜江涘,大轴蒙贶东城诗。雷惊电掣露怪变,山崩海泻能扶持。
令人壮观不知己,倦翼欲接青云飞。逸驾固当出尘滓,胡为一命东南驰。
洞庭波澜洗天吼,衡岳葱苍挂南斗。穷幽历险诗魂醒,不倦青衫困趋走。
屈原贾谊杜子美,白骨荒丘今在否。款骑瘦马一吊之,满眼斜阳入疏柳。
诗成寄我慎勿迟,侧望阳春活残朽。暂时离异何足论,酩酊江楼一樽酒。
逸士骑鱼入沧海,石坛遗迹今犹在。桂烟散景夜寥寥,玉露凝华春璀璨。
重来旧隐经几年,挈笠携锄姓名改。主人不识何当留,墨洒梁尘烂星彩。
东冈送终毕,北堂待荣养。短箠跨羸驴,西风吹祖帐。
玉盘堆鲙缕,金船倒新酿。劝君当勇去,回首勿悽怆。
胸中五千卷,立事须少壮。扬名永不灭,孝节乃可尚。
长安集纷华,出处慎所向。肯为声色惑,一婢百金偿。
不知粉黛蠹,血气迷凋丧。胡为发斯言,期予以相将。
卓哉子之师,见予心罔二。一笑割平生,萧然释重累。
命汝从予游,衣履常不匮。愿汝作乔松,愿汝齐无畏。
汝归必瞋喝,恐汝学业坠。师死殊铮铮,汝生宁愦愦。
我能亮汝心,见我多含泪。汝行不自繇,汝志不自遂。
所以咫尺隔,经月复经岁。我实愧汝师,汝颜不须愧。
饮啄匪自今,兹事况其最。勿笑修福人,修福良足贵。
太守高斋客,时名岂易同。六朝相上下,五马共西东。
非土悲王粲,通家赖孔融。登临存胜迹,坐啸挹清风。
四塞黄河险,三峰日观雄。楚才元自老,郢曲本难工。
裂素题班箧,裁繻谒汉宫。归堪吞梦泽,卧合起隆中。
雨雪绨袍暗,江湖剑气空。武昌鱼正美,弹铗意何穷。
柳绿绕江头,薰风快壮游。万山辞楚徼,一水接皇州。
郡剧民俱化,铨明课最优。垂衣图至治,清问有嘉猷。