西山几度只空还,好事怀贤厚我颜。蒙古有公方用夏,居庸从此不为关。
犹闻窣地三髯委,自笑登高两足顽。今日幽燕归圣代,可怜埋骨尚荒山。
小隐何年荻扁来,阳城湖畔草堂开。团蒲曲几凝香寝,町疃芳畦瘿石台。
雪满山阴王子至,日斜滁上醉翁回。铜瓶早漏春消息,欲取寒香入酒杯。
远怀罗閤老,爽气荡清旻。口伐摧邻垒,神交厚古人。
囊悭道尊贵,笔老意清新。前席咨询处,遥知鲠论陈。
将营剑甲气横秋,幕府衣冠坐运筹。天下义师同灭楚,蜀中帝胄已兴刘。
星轺将命来华省,锦诰覃恩遍列侯。归向辕门宣主德,满城欢意动貔貅。
今年甲子皆阴雨,九月初旬甲子晴。若道占书皆可验,何缘宝穑已秋成。
宋都为客喜还惊,无数霜天归雁横。
夜半钟声何太哑,由来石霣五无声。
瓦釜毁未弃,黄锺幸且存。
於焉正律吕,谁为到昆仑。
相思出苦泪,东汉太丘孙。
闻之在徐州,无衣出柴门。
亦赋乞食诗,饥疮故拙言。
靖节非此夫,如似校静喧。
顑颌不悲伤,自知美兰荪。
龙伸能蛇屈,土不蚀璵璠。
鲂鱮书懒寄,天公牋可论。
名不入苇笥,欲报天地恩。
明光出须臾,一破万古昏。
苍生讫康济,坐觉君子尊。
净尽城上乌,变化北溟鲲。
岂但喜囚冠,故亦慰累魂。
我既美子志,为子尽婵媛。
吾曹宁饿死,终肯傍祭墦。
孔明与荀贾,岂不共中原。
崎岖入巴蜀,雅志正本根。
柳子一失此,罗池为鬼冤。
问讯寄此辞,饱腹何时扪。
高门关头霜树老,细路千山万山绕。乱馀村落不见人,雪霰霏霏暗清晓。
莘川百里如掌平,閒田满眼人得耕。山中树艺亦不恶,谁遣多田知姓名。
许李申杨竟何得?只今惟有石滩声。
南海大都会,扶胥拱圣王。
卜灵终自显,两庙屹相望。
香火夤缘在,河沙劫数长。
昌黎韩子记,相与作存亡。
韦布穷无滥,轩裳贵莫淫。
一家兄弟学,千古圣贤心。
去道不能寸,持身肯枉寻。
它年凤鸣处,百鸟定皆瘖。