使者星车自九天,一声天语万人传。恩光晓月明旌旆,和气薰风入管弦。
北海樽罍须酩酊,东山歌舞亦婵娟。按行况觉都无事,倒载何妨作饮仙。
画船搥鼓叠烟波,夹道争看刺史过。定有去思留剡水,巳传来暮到嘉禾。
籓垣暂屈元侯镇,鼎鼐终还妙手和。高会莫辞今夕醉,儿童竹马拥郊坡。
病愤无凭写,翻然试一来。谁知丘壑性,畴昔斗牛回。
风化之原出泮芹,饮循豆笾陈。
国中推择爵齿德,堂上献酬介僎宾。
主一敬存容自肃,歌三乐备意相亲。
粲然应接非观美,所望今人样古人。
里闬如君苦绩文,几年良玉困炎昆。
鹗书快甚催随计,鹤发忻然慰倚门。
袍绿光华应分有,汗青久远要名存。
江头目送西行棹,惊起骊龙渴睡昏。
休洗红,洗红红在水。旧红因水来,今复水中弃。长安少年多负恩,漂毋犹自哀王孙。
年少不再得,朱颜易凋零。春浓不作赏春去,春风亦笑人无情。
平湖照天浮醁醽,湖边柳色蛾眉青。远山空翠尽烟淡,扁舟画舸何纵横。
金壶有酒君且倾,桑田屡变湖边亭。人生得意且酣畅,羲和六辔无停行。
我吹玉箫对杨柳,君当长歌更挥手。意阑酒尽各自归,荣辱于人复何有。
神仙休鍊九转丹,焦身苦思良为难。不如逢春对酒但适意,且与笑乐开心颜。
君不见愚公移山山不移,夸娥负山山不知。君不见钓鳌人归龙伯国,三山依然镇东极。
江流曲折吴越分,越山气接吴山云。吴山脉断凤凰去,玄洲鹤侣丹纷纷。
玄元之真人,挥手来玉京。蓁芜扫尽见真境,丹台紫殿何峥嵘。
鞭雷驱山走沧海,歘忽三山宛然在。俯看琪树玉柯明,不信人间岁华改。
洞山有洞何所之,天游万里那能期。无名仙老不可问,碧花瑶草草风吹。
我逢真人问真诀,笑指高堂□庄列。归来为赋洞山吟,他日披云卧松雪。
东山白石路,霜草相因依。碧泉吐明珠,隐隐涵玉辉。
拊阑紫鳞惊,日暮倒影归。犀火或可然,吾当测幽微。
物我相忘付八还,偶来琼舘扣霞关。
玉峰自有三生约,尘世真同一梦间。
华表风清丹顶去,缑山月冷碧笙闲。
当知象外机无息,肯羡黄金系九环。