荒径惑东西,回环极翠微。空持征鸟意,长作准绳飞。
我有二奇石,来自上下钟。是时我行自南复之东,二物真相从。
楼船习习生清风,迩来数年委置庭草丛。新春有客赠我石,其数与物皆相同,问之云来自蜀中。
殊形异状不可以模写,大抵荒崖绝壁自天生质非一日,复有长江之水朝夕相撞舂。
其间岁月不知几千百,乃成造化之神功。东坡雪浪何似者,吾此四物无乃堪弟兄。
有客谓予言,此石置之盆,可种九节仙灵草。南沙偶来观,谓客言诚好,我将致之时尚早。
早闻扣门声,一童手持抱。即令童子洗石分种之,如送仙人上蓬岛。
走笔谢南沙,清贞愿相保。世上琼瑶何足宝。
入城先过我,应只为论诗。思在停云地,情如泛雪时。
风前歌更激,雨后句偏奇。避暑松阴石,相逢不可期。
病起乾坤大,秋分日夜中。山花还我径,露草更天风。
膰俎分清庙,诗筒寄野翁。南楼明月夕,谁与一樽同。
脩竹夹篮舆,岚光欲染裾。小桥流水急,古路冻云疏。
村屋乘冬结,山田隔岁锄。空林闻犬吠,不异武陵居。
回雁高飞隔上林,春城凝望欲沾襟。黄尘趋走馀孤剑,白首遭逢祇寸心。
淮海莺花初烂熳,长安车骑几升沉。章华远道非游豫,早事春田下玉音。
酌君易州之清酝,被君吴阊之纤缟。男儿二十无所成,腰肢一半没青草。
趁轻健,买騕褧,哭声多,笑声少。黄金荡尽君莫嗔,古来饿杀几贤人。
城西草堂日无事,广文先生骑马至。先生雅性嗜林壑,为爱吾庐有幽意。
长溪风起寒日冥,晚云含白冬树青。山城沽酒不易得,为尔且系双银瓶。
先生好吟近颇酷,手书佳句已盈轴。灯前朗咏三十篇,一一徽音中金玉。
顾予疏陋非良俦,感君过野常优游。城中岂无万户侯,金盘玉馔不少留。
从来富贵安足慕,水上浮沤草头露。君不见贾生自负洛阳才,南迁且作长沙傅。
冉冉秋序,肃肃霜露。蓄我旨酒,召我亲故。鸟欢同林,水欢同源。
矧我同乡,胡能弗敦。耀灵西藏,明灯在室。更长夜良,可以继日。
园有艺菊,庭有树兰。秋芳是悦,春荣曷观。高陵可升,海水可测。
出门异路,安知南北。生年几何,去者日多。子不我乐,听我短歌。
高卧只消云半间,随缘栽果与猿攀。
不将此手遮西日,安用吾文移北山。
双燕来时春晻霭,一牛耕处月宽闲。
溪居已息机心久,莫遣惊鸥去不还。