也知有意吹嘘切,争奈人间善恶分。
但是秕糠微细物,等闲抬举到青云。
湘水春浮岸,淮灯夜满桥。六年悲梗断,两地各萍漂。
刀笔依三事,篇章奏珥貂。迹卑甘汩没,名散称逍遥。
好寺松为径,空江桂作桡。野香花伴落,缸暖酒和烧。
晋沼寻游凤,秦冠竟叹鸮.骨凡鸡犬薄,魂断蕙兰招。
怅望添燕琯,蹉跎厌鲁瓢。败桐方委爨,冤匣正冲霄。
战代安釐国,封崇孝景朝。千年非有限,一醉解无聊。
漏永灯花暗,炉红雪片销。久游家共远,相对鬓俱凋。
运命从难合,光阴奈不饶。到头蓑笠契,两信钓鱼潮。
野寺寻芳日已斜,春风无力挽飞花。不知开落谁为主,欲向山僧问法华。
潇潇风雨过山房,独对瑶琴未解囊。杨柳隔江遥斗舞,芝兰出谷暗流芳。
浮云捲幔须臾变,细草零阶日夜长。老我醉眠人事少,伊谁车马自家忙。
睡眼朦胧撑不开,鸡声唱晓梦惊回。
竹炉尚有残冬火。柏酒初斟新岁杯。
身世百年如梦幻,功名两字已心灰。
门无贺客清闲甚,自汲寒泉浸古梅。
芙蕖开处傍池亭,花结双头媚晚晴。
两隗骈肩如欲语,二乔并首似含情。
同心净植真奇种,联蒂腾芳以瑞名。
若使濂溪当日见,爱莲有说恐难评。
荡漾无端入画堂,帘栊微动昼初长。暖催花底莺声滑,轻拂檐前燕翅忙。
酒醒香尘凝座榻,梦回芳草满池塘。飘扬不解留春住,又逐鞦韆度粉墙。
气象四时清,无人画得成。众山寒叠翠,两派绿分声。
坐月何曾夜,听松不似晴。混元融结后,便有此溪名。
山前雨气晓才收,水际内光翠欲流。
尽日旌旗停曲岸,满潭钲鼓竞飞舟。
浮来烟岛疑相就,引去山禽好自由。
归骑不令歌吹歇,万枝灯烛度花楼。
昔在先皇帝,当阳四十年。文明照天下,俊杰立王前。
一自胡兵入,俄惊汉鼎迁。致今人道乱,空谷遁遗贤。