病入新年起甲寅,轲心不动五侯春。
史曹非据惭书法,衮职无亏滥诤臣。
荏苒未除金马籍,蹒跚空笑玉楼人。
穷簷抱影时相吊,一指南禅四大身。
十里南来道,初逢第一州。
地因苏子重,江替老瞒羞。
路转淮山□,天开楚岸浮。
吾无赤壁赋,聊亦驾扁舟。
入彀西山月,骊驹几属行。
如君今又别,令我若为情。
句入妇舟好,蛩僧客梦成。
梅边会相见,风树莫离声。
旧家池馆怕重经。雨初晴。柳初青。畅好韶光、没个咏花人。
把酒酹花花不语,知也未,此时情。
双堤压水小桥横。画船停。画栏凭。诉与新愁、莺燕也销魂。
欲倩东风吹梦去,应不隔,短长亭。
开尊拟对菊花黄。舞伊凉。掺渔阳。更有风流,妓女胜徐娘。只道难逢开口笑,争驰逐,利名场。玉山蓝水两茫茫。采幽香。泛清觞。橙橘堆盘,犹恨未经霜。底事□□堪喜处,丰年最,冠江乡。
朝是暮还非,人情冷暖移。浮生只如此,强进欲何为。
要路知无援,深山必遇师。怜君明此理,休去不迟疑。
尘里兼尘外,咸(xián)期此夕明。
一年惟一度,长恐有云生。
露洗微埃尽,光濡(rú)是物清。
朗吟看正好,惆怅又西倾。
不管是世俗中的还是超然世外的,都在期待中秋月明。
一年中只有这一次,所以唯恐这天有云遮月。
露水洗净了尘埃,月光照亮了万物。
正适合高声吟诵诗篇,可惜月亮又西沉,只给人们留下满腹惆怅。
尘里尘外:尘世内外。咸:都、全。
濡:沾湿,沾染。
朗吟:高声吟诵。
山人新覆草堂成,便觉烟霞别有情。
盘牖先思当瀑布,看云旋拟著桃笙。
庞公隐处摧妻子,匡氏同来有弟兄。
鹤背仙人应错愕,世间亦自有蓬瀛。
疑有沮溺辈,耦耕尚依依。
倘遂一晤晤,足慰千载思。
散策靡所值,田间步委蛇。
草露问棕屐,荇风凄葛衣。
遥宛已薪月,高原尚斜晖。
地近仙岩日自长,短墙时度竹风凉。楼头古木禁秋雨,槛外危峰倒夕阳。
高榻坐闻金奏响,小桥行近翠盘香。清谈况复陪贤达,始信他年未易忘。