佳人迟暮思何其,直是郎潜世不知。
世路未嫌千日酒,才情偏爱六朝诗。
入门便坐从炊黍,上榻横眠听解颐。
独怪过江愁欲死,眼前秋蟹要人持。
白露滴江城,江声绕秋至。
心赏不在兹,幽芳渺难寄。
木叶号蝉悲,水荇潜鳞戏。
日气淡芙蓉,云阴生薜荔。
栖栖王子情,默默楚人思。
未及湘累醒,且共蓬池醉。
遥松起暝色,虚竹惊寒吹。
物往年序迁,情存风景异。
樵歌归影迟,新月忽在地。
晓来乘雨过留城,屈指徐州一百程。到得耿山程已半,云收特地放新晴。
昔对芳樽常感慨,今同华发半萧疏。
唐家一代成青史,汉殿多年诵子虚。
丹凤春裁西掖诏,白麻夜草北门书。
几时却奉承明谒,玉蕊花边并直庐。
急景易如流水去,浮名终与白云空。
何如几曲秋溪上,醉泛一舟雨中。
谁识元方趣,高居湖上山。诗成不求赏,独咏两松间。
列岫供秋色,遥风散水文。明当思旧隐,归棹一川云。
秋来病叶不禁风,渐觉虚檐坠片红。
斜日半溪人唤渡,断云千里雁横空。
诗情得似驯鸥子,世事徐观失马翁。
忻戚莫将为我役,此怀拍拍自春融。
雨脚风收断,斜阳漏晚天。
径芜蛙张王,花霁蝶轻儇。
画思平林外,诗情步屧边。
无山将亦隐,底用买山钱。
九秋凉风肃,千里月华开。圆光随露湛,碎影逐波来。
似霜明玉砌,如镜写珠胎。晚色依关近,边声杂吹哀。
离居分照耀,怨绪共裴徊。自绕南飞羽,空忝北堂才。