二月杨花满路飞,莺皇清巧弄晴晖。
谁知骚雅寻芳客,寂寞东风马上归。
唐伐羌戎盛冉駹,韩公谋略信无双。年来西域劳兵革,愿筑三城署受降。
王风日以降,瞻乌于谁屋?秦售十二城,赵夸如此璧。
宿昔相如子,风云气绝伦。
忽承赵王命,携璧西入秦。
强秦尚诈术,弄璧城不入。
公子怒见欺,裂眦睨柱立。
全璧归赵廷,位列廉颇左。
计谋日云拙,几作渑池虏。
壮士岂若此,公子非真勇。
暴虎复凭河,事有轻且重。
两国急啮噬,璧乃秦兵饵。
天地相颠倒,血成沧海水。
强弱自有分,竟入秦王府。
邯郸白骨寒,鬼哭千万古。
血染红颜竟不还,荒坟何处土花斑。将军跋扈无人说,只把风流怨玉环。
去国山河在,登高入望新。只今烟树色,无复旧时春。
骢马直去没浮云,河渡冰开两岸分。鸟藏日暗行人息,空栖只影长相忆。
明月二八照花新,当垆十五晚留宾。
天下有诛赏,固非君所私。
太宗泣君集,意恐劳臣疑。
至公一以废,智术相维持。
哀哉功名士,汲汲尚趋时。
佳人去千载,溪山久寂寞。野水浮白烟,岩花自开落。
猿鸟旧清音,风月闲楼阁。无语立斜阳,幽情入天幕。
塞风吹雨杂鸣鸾,日影西沉树色寒。歌舞不来春又尽,飞花无语过阑干。
盲杜附王凤,吃杨著美新。建宁有子干,刚毅殊绝伦。
献书规窦武,漆室义既陈。及当废立时,抗议乃独伸。
岩阁抽白刃,迎帝驰河津。发言如洪钟,肯负八尺身。
风霜别草木,颠沛不违仁。