阳羡溪头蟹正肥,三年客尽拂征衣。
一川秋色背人去,满路黄花迎子归。
未用解装荣故里,少须通籍扣天扉。
红妆莫作离凰怨,自有鵷鶵接翅飞。
楚东六邑多秀民,其间达者海内闻。
恨我眼暗不识真,客舍道傍初见君。
徵君当以文章显,照眼青钱充万选。
胡为过我误淮扬,山径蹊荒费锄剪。
龙钟野老安用哉,偶随江上浮鸥来。
簿书鱼鸟少闲暇,赋敛户口烦徵催。
君今蹉跎壮非少,陇首棲迟杂长啸。
上书自荐莫峥嵘,直气如虹亦奇峭。
诗书满腹灯火勤,勿言此道非由人。
雪霜不厌松骨老,桃李自与春风新。
短书御袖怀珍具,文字天成绝斤斧。
一鸣行即驾雷车,万卷它年劳电母。
北窗纹簟清如水,青蝇侧翅如畏刑。
侧身甘旨寝疾愈,负我此腹何由灵。
身世浮云不留处,书生白首谈尧禹。
书窗行几寺虚闲,过我萧萧听夜雨。
空室才容膝,楼高适与邻。
清秋宜眺远,瘦策故来频。
鸟雀宁知我,江山不厌人。
哦诗兼把酒,地主未尝嗔。
大热金石流,日色赤可畏。
鄙夫先多病,喘息仅存气。
饮冰不救渴,肤汗那容睡。
秋风几时来,不问黑貂敝。
林梢堕斜阳,凉颸飒然至。
呼童汲井泉,洒扫庭中地。
胡床得露坐,始觉有生意。
老妻破甘瓜,儿女膝下戏。
鸣蝉虽强聒,亦足代鼓吹。
坐久月照人,金波正澄霁。
惜哉疲薾甚,杯酒未敢置。
浮生能几何,荏苒忽中岁。
四时更代谢,寒暑不可避。
幻身岂长存,中有不迁义。
且享今夕凉,百年安用计。
江行风浪恶,石路仆夫劳。
一水几回度,乱山无数高。
村醪清似镜,早稻细如毛。
愁听田家语,令人首屡搔。
一水鸣东西寺,春雨洗南北山。
脚力未穷苍翠,梦魂曾听潺湲。
卖拙行装去路赊,西风匹马走天涯。晚村野店浓烟锁,古渡横舟落日斜。
游惯不知身是客,心虚且暂寺为家。功名枕上华胥境,漫唱鸡声彻晓霞。
岐西间气蔚洪濛,圣代名臣岳降中。布化原从分陕左,流膏直到极闽东。
五庠礼教裁吾党,四邑弦歌颂我公。傍得门墙桃李种,滋培长荷作霖功。
衰颜不似十年前,今日重模一惘然。
拟向沧洲寄尘迹,凭君归报小蓬仙。
春暮见花空有恨,病馀怯酒谩重温。
紫骝踏尽垂杨影,可笑书生独掩门。