会昌湖上客,今已化为尘。
一束青刍奠,空思如玉人。
春晴也好。春阴也好。著些儿、春雨越好。春雨如丝,绣出花枝红袅。怎禁他、孟婆合皂。
梅花风小。杏花风小。海棠风、蓦地寒峭。岁岁春光,被二十四风吹老。楝花风、尔且慢到。
朔吹喧重幕。谁记是、桂岭宜人偏独。才过烧灯节,乍冷云、凝碧乱筛银竹。
打窗急霰,侵阶急点,断续声寒碎玉。何处、围炉好,恰相对纸帐,梅花官阁。
回忆年时,天街踏雪。茸帽紫裘曾著。一自来南国,探花信、正喜小桃红簇。
忽地东皇爱惜,香梢浑勒住,缃葩锦萼。待新晴、壸山扶屐,同醉醽醁。
自斸青云去,长途坠玉镳。有名天所吝,无病药为妖。
月斧千家寂,霓梭五色销。梦灵虚吐凤,数短实如鸮。
筦库嗟常调,弓旌欠特招。贵儿嫌苦淡,盛叶不萧条。
往忆京华旅,相随柳外桥。行藏今止此,岁月忽同飘。
留札宽亲抱,缄文付稚髫。敬亭花自发,族陇木仍乔。
稍待刊铭志,从知慰泬寥。友朋如昨日,来往未辞遥。
酹散窗生雾,吟寒斗挂杓。百年齐一尽,终誉在山椒。
寒食无朝谒,閒携载酒车。
燧青宫蜡火,雨白野棠花。
旧友频游处,荒阡一酹赊。
传闻有仙笔,丽句落僧家。
湔祓六根尘,来寻下榻盟。
梦回秋已至,心定暑初清。
急雨打窗过,飞泉落涧声。
佛灯犹弄影,趺坐到天明。
松花香度漏初沈,人静庭空落暗金。一枕嫩风清晓露,半窗凉月弄轻阴。
坐移十二阑干曲,兴入千层积翠深。弹罢云和重问夜,蔷薇影里复长吟。
道南宅岂识楼桑,何许英雄,惊倒孙郎。汉鼎才分,流延晋宋,弹指萧梁。昭(zhāo)代车书四方,北溟(míng)鱼浮海吞江。临眺(tiào)苍茫,醉倚歌鬟(huán),吟断寒窗。
家住道南大宅的周瑜怎会认识陋居楼桑的刘备?何处而来的英雄,惊倒了孙郎。汉家的九鼎江山刚刚才分崩离析,就流传到了晋代与宋朝,又弹指间传到了南朝的萧梁两帝。清平的年代四方车书滚滚而来,北溟之鱼化了大鹏,海水也吞没了大江。在苍茫的黄昏眺望着,摇船缓缓驶在江中,诗人喝醉了听歌女唱歌,倚靠在桌上,心中的悲情化成了脚下翻滚的浪花,只可叹那声声的诗歌吟断了寒窗。
道南宅:指周瑜。楼桑:指刘备。汉鼎:汉王室。萧梁:南朝的梁国。昭代:清明时代。北溟鱼:比喻怀有雄才大略的人。歌鬟:指歌伎。
恰离了绿水青山那答,早来到竹篱(lí)茅舍人家。野花路畔开,村酒槽(cáo)头榨(zhà)。直吃的欠欠答答。醉了山童不劝咱,白发上黄花乱插。
刚刚离开了自己居住的绿水青山之地,早早地来到竹篱茅舍人家。路畔的野花开的正旺,村头开着一家酒家。直吃得我酩酊大醉。即使喝醉了山童也不会嘲笑咱。摘下路边的菊花,在白发上乱插。
恰:刚才。那答:那块,那边。早来:已经。槽头:酿酒的器具。欠欠答答:疯疯癫癫,痴痴呆呆。形容醉态。
客里匆匆二月春,梅花开后柳争新。
西湖不待清明到,早有寻芳拾翠人。