东山随分作生涯,即是清高隐者家。
粗有小园供日涉,不愁无地种梅花。
西风萧瑟入船窗,送客离愁酒满缸。
要记此时分袂处,暮烟细雨过松江。
西风吹吹袭树木的声音从船的窗口传来,满满的酒浇不尽送别亲人后的思愁。
记得这分手的时候,傍晚的烟雾如细雨纷纷从松江面飘过。
夕阳下,酒旆闲。
两三航未曾着岸。
落花水香茅舍晚,
断桥头卖鱼人散。
蔷薇露,荷叶雨,
菊花霜冷香庭户。
梅梢月斜人影孤,
恨薄情四时辜负。
天教富,莫太奢。无多时好天良夜。看钱奴硬将心似铁,空辜负锦堂风月。
酒杯深,故人心,相逢且莫推辞饮。君若歌时我慢斟(zhēn),屈原清死由他恁(nèn)。醉和醒争甚?
端起满满的酒杯开怀畅饮,难忘那故人的一片真心,今日相逢请别推,尽情地喝吧。你要唱歌时让我慢慢把酒斟,屈原为了坚持清白节操而自殉由他云吧。醉了的人和清醒的人还争什么?
酒杯深:把酒杯斟得很满。歌:这里指即席吟诗或放声歌唱。由他恁:由他去。恁,如此。
花开花落花无悔,缘来缘去缘如水。
花谢为花开,花飞为花悲。
花悲为花泪,花泪为花碎。
花舞花落泪,花哭花瓣飞。
花开为谁谢,花谢为谁悲。
野水孤城迥,风云浪积沙。一方龙虎国,六代帝王家。
玉树歌仍在,新亭恨转加。凝情正寥落,渔唱答边笳。
戴郎昆仲太风流。翠娥愁。解貂裘。醉中摸索玉搔头。
绣被揾香肌粉滑,云作帐,月为钩。茅庵权当小秦楼。
意绸缪。话扬州。琼花骑鹤两悠悠。薄幸三生今老矣,无梦到,那温柔。
胸次秋风涧底苹,坐间那得此嘉宾。
诗来香迸宵人屋,笑杀元规尘汙人。