晏阴城郭昏,穷巷寒意冱。回飙卷玉尘,稍稍凝曙露。
应烦阿香手,终日舂薄暮。独鸟避寒柯,惊麇迷故步。
木冰达官怕,向来闻此语。拥絮卧北窗,鼻端从栩栩。
片片随风整复斜,飘来老鬓觉添华。
江山不夜月千里,天地无私玉万象。
远岸未春飞柳絮,前村破晓压梅花。
羔羊金帐应粗俗,自掬水泉煮石茶。
淮风情舒舒,楚水日夜流。
风能驾吾帆,水可载我舟。
余归知几时,子望悬百忧。
念我兄弟寡,商参各殊州。
十年不一逢,会合何所由。
幸逢子来归,与我相慰投。
甥儿入吾牵,甥女出吾留。
子吾笑其间,贫不知可愁。
心如熙春阳,乐若醉酒酬。
忆我别子日,将行更逗遛。
泣恐伤子心,泪出仰目收。
别日才几时,别思日九秋。
心随西北风,目望东南楼。
主人仁且贤,怜我羁旅游。
晨粳玉炊香,暮酒金注瓯。
盘蔬罗春青,豆脯兼夕鱐。
为食岂不美,义咽不下喉。
要当归子同,半菽饱亦优。
始予志所学,义当望轲丘。
朅来与世评,众口忽起咻。
尝观世金朱,此道久已偷。
胡为不奋去,附世如赘旒。
而子亦待人,特以贫不谋。
参差两如此,偃蹇势略侔。
要当去引去,逸世出网罘。
遐追避世徒,子与侍巾裘。
吾将亦娶妇,力以石臼求。
贸田结归庐,种树屋四周。
子居课桑蚕,我出鞭耕牛。
教妻绩以筐,使儿饷东畴。
坐笑忘岁时,聚首成白头。
归乎当何时,诗以侑子讴。
越台凄瑟商飙起,山中桂树清于水。泠泠七弦飞霞子,谷音互答松篁裹。
我来元鹤几回翔,风泉万斛倾吾耳。一弹再弹还有情,难将古乐合新声。
此地悠悠今何世,此意寥寥谁与明。酒阑无计能留客,而我携君手不释。
振衣起舞天汉低,击节高歌山月白。嗟子十二始调弦,朝朝梦枕如飞仙。
伯喈叔夜非比肩,琴心独往义农前。二十束带常羁牵,回首风尘空惘然。
披豁为君赓一曲,呜咽沾巾声断续。漫云海上去求师,感君爱君君应知,但记空山落叶时。
卸髻娇娥夜卧迟,梨花风静鸟栖枝。
难将心事和人说,说与青天明月知。
眼看平白失前坡,三日青松奈老何。昨夜东风消不尽,古墙阴处晓犹多。
风色向林际,冷吟还水边。夕阳晴照雪,归鸟暮沈烟。
树远分高寺,山昏合冻天。仍怀北城下,镫火独萧然。
白金铺野玉堆檐,独上危亭喜再瞻。多积岂能填涧底,已高犹未累山尖。
碎声著物飘来急,寒色侵人霁后添。时节霏霏未还役,贼平消息愿重占。
寒结浓云布晚空,六花撩乱舞东风。素娥裁剪无多力,青帝陶镕第一功。
岁暮祥开三白好,春回瑞应万方同。丰年有兆群心悦,题咏应惭句未工。
运行元化不参差,四极中华共一时。正气才随灰律变,
残寒便被柳条欺。冰融大泽朝阳觉,草绿陈根夜雨知。
不信风光疾于箭,年来年去变霜髭。