凄恻黄门感逝波,凤箫吹断泪如沱。重窥鸾镜悲残梦,痛刺蛾眉发浩歌。
文献乡邦江上续,弓衣侥外竹枝哦。观风季子闻韶武,定有新声颂太和。
世路风波老不禁,一廛归买就槐阴。坐诗为累言难解,因酒成狂病转深。
山月荒凉窥断梦,壁灯青黯伴微吟。十年积毁应销骨,岂碍孤云万里心。
水香木兰楫,日照桃花津。沃辔转遥壑,饷烟吹四邻。
适兹文墨暇,欣彼物华春。所思属霄汉,感叹清路尘。
王尊奉汉朝。
灵关不惮遥。
高岷长有雪。
阴栈屡经烧。
轮摧九折路。
骑阻七星桥。
蜀道难如此。
功名讵可要。
大火倏西流,樵岩风力紧。林空蟋蟀喧,霜高百草陨。
寒泉冽清涧,禾黍被秋畛。游人恋深栖,历览胜颇尽。
冉冉孤云飞,悠悠凡虑轸。坐久月临关,夜静松飙隐。
居人惜流光,相期保玄鬓。
泉在白云里,云深泉更深。岂无千尺绠,空立万松阴。
烟郭遥闻向晚鸡,水平舟静浪声齐。
高林带雨杨梅熟,曲岸笼云谢豹啼。
二女庙荒汀树老,九疑山碧楚天低。
湘南自古多离怨,莫动哀吟易惨凄。
梅花夜开香满溪,溪上月出风凄凄。开门出溪看花去,落花流水无东西。
流水东流不复返,落花满地贱如泥。老夫愁花愁不得,况乃双双啼水鸡。
君不见颜渊盗蹠贤与愚,夭寿颠倒不可期。枝间月落且归去,明日看花还杖藜。
旧知山里绝氛埃,登高日暮心悠哉。子平一去何时返,
仲叔长游遂不来。幽兰独夜清琴曲,桂树凌云浊酒杯。
槁项同枯木,丹心等死灰。
蛾眉流落碧流中,走马来时事已空。
此日不能留妲己,他年谁敢忆高公。