屏山梦醒。见一点、釭花尚摇秋影。听砌边、啼蛩暗吟声□□。
漏迢迢,无人处,别有闲愁谁省。坐瘦炉香灯瞑。半丸月冷。
偏照我西窗,这番幽病。如水虚庭,凉露垂帘浸。几孤负,良夜景,恁般凄闷。
冉冉魂丝,风前无定。
夜宿山中寺,翛然物外情。
倚松僧意静,浮竹佛香清。
昏鼠窥灯出,饥乌近钵鸣。
小池生泡沫,似劝学无生。
陈生射策未三十,笔箭如锋不破的。自古英雄感慨多,直比枭卢悬一掷。
文章有命不论巧,得丧穷通两何惜。吾州二妙真豪放,白璧明珠炯相望。
飞英已迈时辈先,通籍还兼伯兄行。霜蹄历块千里空,风采承恩九天上。
我辞君归春正晚,天风吹帆落花满。青冥浩荡南极深,白日波涛洞庭远。
感君惜别重徘徊,令我长歌激肝胆。云山之东佳气浓,磔裂华盖晶荧通。
纷纷鸾鹄好羽翼,莫笑垂翅南飞鸿。
随潮染岸石,逐沬聚浮楂。徒令阿谷丽,停筐不汰沙。
无情风雨落青梅,最堪悲,逝芳菲。都道心伤,零落未知时。
朵朵血痕桃李艳,生与死,若尘泥。
为牛为马更为谁?恨春威,苦相欺。味尽炎凉,终是化烟灰。
慈母泪倾三万里,人共鬼,两凄凄。
满城霜色远山闲,却曾经,几番寒。坐晚枫林,人影两孤单。
楼外重楼灯火烂,谁又把,冷红怜。
梦中清梦醒时残,月行来,缺还圆。叶落听秋,万籁静无言。
缓踏秋香吟水畔,心似海,自悠然。
矮纸曾题字数行,旁人怪我语苍凉。湖山自是幽人福,漫与前贤并较量。
年年腊后见冰姑。玉肌肤。点琼酥。不老花容,经岁转敷腴。向背稀稠如画里,明月下、影疏疏。
江南有客问征途。寄音书。定来无。且傍盆池,巧石倚浮图。静对北山林处士,妆点就、小西湖。
年年腊後见冰姑。玉肌肤。点琼酥。不老花荣,经岁转敷腴。向背稀稠如画里,明月下、影疏疏。江南有客问征途。寄音书。定来无。且傍盆池,巧石倚浮图。静对北山林处士,妆点就、小西湖。
一钩新月下庭西。绣帘低。漏声迟。小宴幽欢,依约似当时。娇盼注人都不语,眉黛蹙,鬓云敧。街槐阴下玉骢嘶。苦相催。醉中归。可惜明朝,秋色满东篱。只恐又成轻别也,情脉脉,恨凄凄。