唐代司晨有牝鸡,灭残宗室殆无遗。
若非仁杰擎天力,李鼎将移属武媚。
修行之士,功勤不小。识五行、逆顺颠倒。妙理玄玄。玉炉中、龙蟠虎踞,金鼎内、炼成至宝。阳神离体,杳杳冥冥,刹那间、游偏三岛。出入纯熟,按捺住、别寻玄妙。合真空,太虚是了。
君不见许旌阳光,飞符走剑蛟龙降。
一朝功行满仙籍,宝册金丹来帝旁。
又不见孙思邈来,玉函方出千药。
棲迟犹作地行仙,良以活人恩施博。
要知天地德好生,鬼谋客邪胡由乘。
有符有药解济世,此心即可通神明。
桃椎耳孙乐虚静,符水能灵药能圣。
呼雷麾雷电缚魑魅,二竖三彭俱听命。
困者以醒病者甦,孳孳予岂为利图。
梓人作室橐驼树,治民相国非殊涂。
降魔要竖大法幢,起死要下黄昏汤。
更频繁物色合谁属,请起江湖登庙堂。
期君速行乐,不要旋还家。永日虽无雨,东风自落花。诗毫粘酒淡,歌袖向人斜。薄暮忘归路,垂杨噪乱鸦。
杖头自挂百钱游,回雁峰前得纵眸。我有胜情无胜具,坐令合眼梦龙湫。
关山度晓月,剑客远从征。云中出迥阵,天外落奇兵。
轮摧偃去节,树倒碍悬旌。沙扬折坂暗,云积榆溪明。
马倦时衔草,人疲屡看城。寒陇胡笳涩,空林汉鼓鸣。
还听呜咽水,并切断肠声。
重重楼阁有铜环。月儿圆,月儿弯。十五初三,何日是团圞。
眼底眉梢心上事,谁解得,九连环。
一回相见一嫣然。髻珠盘,耳珰悬。胆大东风,不为落花瞒。
说道银河清浅甚,何处去,觅青鸾。
王会今朝是,阳城展礼初。琴堂将彩结,天阙用金书。
饬壁蛟龙障,横门鸟隼旟。尧天云尽敛,化国日初舒。
阶上发仙仗,江东望帝居。烛随卿月朗,香度晓星疏。
袅袅鸣丝管,锵锵响佩琚。威仪严礼乐,文彩烂璠玙。
趋步方随鹭,清班已贯鱼。儒冠峨皂縠,朝服曳红裾。
斑白三耆宿,雍容众小胥。道人衣短窄,释子足趑趄。
秉笏容端矣,升阶色勃如。日华融海岳,春意动堪舆。
圣寿闻三祝,皇风待一嘘。时和方鼓舞,天远更踌躇。
民颂新年集,臣忠旧日摅。宦情趋殿陛,农庆满郊墟。
乡老惊苏颋,村童识李畬。分钱传若谷,享俗得横渠。
冻雪侵庭积,晴岚落市虚。静开看牍幕,香动采芹袪。
腊酒浓浮蚁,春盘细荐蔬。歌儿金缕唱,舞妓翠鬟梳。
客自他乡寄,年从昨夜除。已烧惊鬼竹,不结送穷车。
自是驱傩后,还成守岁余。裁诗非鲍谢,陪坐愧严徐。
笑里谈庠序,樽前忆里庐。自怜过六十,何日返乡闾。
平临云鸟八窗秋,壮压西川四十州。诸将莫贪羌族马,最高层处见边头。
花萼相辉暗递香,岂无难弟伴元方。
水仙只可供奴隶,合得诗人作雁行。