风撼千林木叶摧,冰霜国里早春回。
一枝参透乾坤縕,生意都从小雪来。
飘蓬万里隔风沙,梦到江南未到家。
料得夜深霜月苦,几人挥泪说梅花。
王子缑山石殿明,白家诗句咏吹笙。
安知散席人间曲,不是寥天鹤上声。
南越岭头山鹧鸪,传是当时守贞女。
化为飞鸟怨何人,犹有啼声带蛮语。
小雪寒仍在,烟花意巳深。老侵长路鬓,春荡故园心。
幸可追沂咏,何劳费越吟。微躬应自爱,莫作愧千金。
千家楼阁丽朝晖,人到于今说钓矶。
雨后数峰骄欲斗,春来两港活如飞。
高吟多谢沈家令,中酒长怜杜紫微。
更爱严城无锁处,白云摇漾去还归。
小小仙踪去不还,空标遗冢落人间。
钱塘门地家何在,回首临平隔断山。
晋氏天霸图,潜飞入坚壁。
梦日有余祥,留鞭无旧迹。
虽矜钱凤计,终堕太真策。
不作忠良臣,高城有何益。
纤纤初日射西楼,楼上帘旌卷绣鉤。
数襞断云秦望晓,一声寒雁鉴湖秋。
烟波憔悴西施国,风月飘零范蠡舟。
莫向登临动怀古,有情多为等闲愁。
燃灯朝复夕,渐作长年身。
紫阁(gé)未归日,青门又见春。
掩关寒过尽,开定草生新。
自有林中趣,谁惊岁去频。
从早到晚都点着灯火,肉体逐渐年长。
还没从紫阁回归,就又要投入青门了。
坐关不觉寒冷的天气都已过尽,开定的时候都长出了新草。
心中自然有在禅林的乐趣,谁会对一年的过去而惊讶呢。
长年:即年长,年龄增大。《韩非子奸劫弑臣》虽长年而美材。
紫阁:仙人或隐士的居所。青门:泛指隐退之处。沉砺《感怀》息影青门学种瓜。
掩关:又叫坐关,为佛教徒闭门静坐,以求觉悟的一种修行方式,时间往往较长。开定:指结束坐关行为。
林:应指禅林,即寺院。