黄屋辞丹阙,贞臣赴敌营。
解言终不反,先面竟如生。
谁并当时节,独流千祀名。
承家有贤嗣,谅不愧西平。
闽岭冬候晚,岁穷殊未寒。
谁为五里雾,皓皓怀群山。
剥琢斧斤响,啁啾禽鸟间。
逖听知何处,四顾但漫漫。
怳如湖水秋,眇与天相连。
乔林膏沐已,远岫渐披颜。
高阁延朝景,清辉泛林端。
谅非侵晨兴,讵识景物闲。
忽思乡社岁,日晏未开关。
落叶将埋径,林寒欲刺天。
情凝遥岭外,雪坠草堂前。
竹密潜增响,梅疏欲斗妍。
纷纷迷远树,整整度清川。
未拟乘高看,惟思拥褐眠。
衡门聊骋望,憔悴迫新年。
老去仍羇旅,逢春非我春。
物华随意别,感慨与时新。
柳重将迎客,花然似笑人。
十年忧国泪,依旧洒衣巾。
白水环村漫漫流,天边浮绿远眉修。
春晴一试登山屐,愧乏新诗与惠休。
县废不知年,无人问遗址。
石堠犹路傍,故物应唯此。
前山跻暮气,虚檐纳轻阴。
沉疴稍轻体,徐步望遥岑。
泬寥天宇净,斐亹秋云深。
原野旷萧条,岗阜何崎嶔。
微霜被群物,悴叶声萧森。
游鳞奔巨壑,翔鸟候穹林。
结念非一端,滞思纷相寻。
伊昔抱微尚,夙怀尘外心。
风波一震荡,飘流安可任。
廉颇思赵士,钟仪怀楚音。
往愤既切古,来忧方在今。
安排谅{上卫下足}言,委顺亦虚襟。
由来穷达士,万古同堙沉。
聊申悽断意,持和双南金。
地炉火煖壁灯青,虚阁风惊铎乱鸣。门掩上方山月黑,北窗危坐听松声。
前山收苦雾,宿鸟有新声。
万里南天客,三冬此日晴。
利成山百丈,直下独孤城。
事往岁月积,长江依旧清。
昔人经过地,我辈复此行。
但见竹树稠,石崖如削成。
乔木晚未凋,青青发余荣。
天寒远峰澹,日晏长川明。
时危怀古意,岁暮羁旅情。
一室寄绝岸,全家托柴荆。
晨炊饭脱粟,似此田涧氓。
群盗正猖獗,深居且偷生。
反念故园日,默默何由平。