筠廊秋艳菊花丛。命秦宫。理焦桐。坐向花前,纤手动清风。
白纻轻衫腰一把,流盼好,送归鸿。
思量往事恨难穷。恁匆匆。水流东。寂寞高斋,桃萼又将红。
独抱云和今夜里,谁忍弄,月明中。
朱栏独倚晚天晴,唤起江湖万里情。
风撼君山波浩荡,云归衡岳月分明。
飘飘杜老乘槎兴,杳杳轩皇奏乐声。
好把天瓢盛此水,涤除旱魃作秋成。
雪深不能鑱黄精,天寒不能斸茯苓。
瑶草共食何日长,还丹独链何时成。
如来怜我似鹤形,指挥龙树露神灵。
佛无老死无生灭,何用劳我以长生。
沧海疾风起,洪波骇恬鳞。已无济川分,甘作乘桴人。
挥手谢秣陵,举帆指瓯闽。安和风尘表,偶与琼瑶亲。
共悲行路难,况逢江南春。故园忽如梦,返复知何辰。
旷野豺虎满,深山兰蕙新。枉君灞陵什,回首徒酸辛。
天然富贵又风流,簇簇湘妃起聚头。
唤做牡丹何不可,高他一着见深秋。
提瓮汲新水,阶前著意浇。好花初烂漫,底事苦飘飖。
自昔中原歌有菽,教诲尔子期式谷。元亮虽有五男儿,衔杯委运拟恸哭。
余初鞠子苦艰辛,年近半百始诞育。壮儿孱弱且多疾,爱养娇痴徒碌碌。
目今年垂十九龄,胸次茫然真朴
置酒鸿飞亭,请唱飞鸿歌。鸿飞潇湘远,穷海将奈何。
天山冰雪盛,赤水扬洪波。紫貂与翡翠,毛羽岂其多。
朝为山海媚,日暮伤虞罗。迷方非达节,炫采亦愆和。
所以至人志,万事秋鸿过。冰坚先夕惕,龙亢谨南讹。
岂无寒与暑,中正谅匪佗。江亭水分渚,夏云郁嵯峨。
酒行君尽醉,莫惜朱颜酡。试看冥冥表,宁复顾鸧鹅。
穷居亦何意,言笑向人难。二月登楼望,孤村细雨寒。
行云变岩岫,流水异波澜。闭户宜今日,春愁且自宽。
云山怅望伊人远,芳草飘摇游子情。六月梧桐将叶老,一生离别有秋声。
乡园未信能长乐,旅馆何妨归不成。莫向他乡悲夜锦,由来富贵自当轻。