自携瓶钵去,万里涉川程。雪岸依帆转,春潮破浪行。
岭云寒殿影,海气湿钟声。遍礼名山后,应知世念轻。
十一年前此地经,今朝认取古沙汀。水光不改当时绿,山色犹留旧日青。
一幅画图鱼蟹舍,数家溪溆薜萝亭。乘桴熟睡波心稳,泊岸无须扣竹扃。
草草生涯食与衣,书生亦复有寒饥。监河侯粟贷匪易,列御寇浆馈可疑。
空羡绨袍加范叔,真成带索走荣期。撑肠千卷只供笑,一字不售命如丝。
春雨细,晚香微。垂杨深院静,满地海棠飞。娇红弱紫情何限,日日开帘看燕归。
知己林和靖,论心何水曹。
平生怀玉雪,独立占风骚。
月落香方觉,天寒韵更高。
冥搜吟未就,清梦满江皋。
竹屋围深雪,林间无路通。暗香留不住,多事是春风。
珠帘白舫乱湖光,隔岸龙舟舣夕阳。
今日欢游复明日,便将京洛看钱塘。
晨游每及晡,夜游不知旦。
春风似醇醪,盎盎消我闷。
春月似新茗,泠泠清我困。
人生能几逢,月圆花烂漫。
何为守幽独,忽忽音容换。
沂水舞雩人,天机自游玩,
叔子登岘山,浮名何足叹。
至后百五日,春光无火晨。金钿沽酒妾,罗袜弄毬人。
莺语如留意,花枝不卖贫。东园旧桃李,红白尽成尘。
金入垂杨玉谢梅,小池新水碧于苔。
春愁春兴谁深浅,燕子不来花未开。